ဘိုးေတာ္ တဲ့

အြန္လိုင္းမွာ က်ေနာ့္ကို မညွာမတာ ဘိုးေတာ္လို႔ေခၚတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူက အမ်ိဳးသမီးဆိုေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမိတ္ေဆြလို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔ဘုိးေတာ္ေခၚလဲေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာမသိဘူး။ သူေျပာတာကေတာ့ က်ေနာ္က အသက္ႀကီးေနၿပီတဲ့။ အဲဒါ က်ေနာ့္လို လူပ်ိဳလူလြတ္တစ္ေယာက္ကို အႀကီးမားဆံုးေသာေစာ္ကားမႈလို႔ ခံစားရတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္ႏွယ္ဗ်ာ၊ အခုမွ စမယ္ႀကံကာရွိေသး။ အသက္ႀကီးတယ္ဆိုၿပီး သူကဘုိးေတာ္လို႔ေခၚလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ ေရွ႕ဘယ္လိုဆက္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္။ ဖိုပဲထထိုးရေတာ့မလိုလို၊ နီးရာသုံးခ်င္းဂိုင္းသြားၿပီး ေမွာ္အက်င့္ပဲ သြားက်င့္ရေတာ့မလိုလို ျဖစ္သြားတယ္။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီဘိုးေတာ္ဆိုတဲ့စကားကို ေကာင္းဘက္မွာေရာ/အဆိုးဘက္မွာပါ အဓိပၸါယ္ေရာသံုးေနတာေတြ႔ရတယ္။ က်ေနာ္လဲ ဘိုးေတာ္ေတြပါေတြ ေတြ႔ဘူးတယ္ဗ်ာ့။ ဘိုးေတာ္အစစ္လား၊ အတုလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြကေတာ့ အနားလာတဲ့လူေတြကို အခုခ်က္ခ်င္းပဲ သူေဌးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးေတာ့မလိုလို၊ ဘာလိုလိုနဲ႔။

က်ေနာ္ ေကာ့ေသာင္ကို အလယ္ေရာက္ဖူးတုန္းက ျမင္ခဲ့၊ေတြ႔ခဲ့ရတာေလး တစ္ခုမွတ္မိေသးတယ္။ ေကာ့ေသာင္ကိုေရာက္ေတာ့ လိုက္ပို႔တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ နီးရာေတာင္ေပၚေတြ ေလွ်ာက္တက္ၾက။ ဟုိေခ်ာင္ဒီေခ်ာင္၀င္ၾကနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္သဘာ၀ လိုက္စပ္စုၾကတာေပါ့။ ေတာင္ေပၚတစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေတြ႔ၿပီဗ်ာ။ ပိတ္ျဖဴႀကီးနဲ႔၊ ဘိုးေတာ္ တဲ့။ အဲဒီဘိုးေတာ္ဆိုတဲ့ ဘိုးေတာ္ဟာ သူ႔အက်င့္တရားေတြက ဘာေတြလဲေတာ့ မသိဘူး။ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြက အေတာ္မ်ားတာကိုးဗ်ာ့။ အဲဒါကို က်ေနာ္ အျပစ္မျမင္ပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဗုဒၶဘုရားေဟာခဲ့သားပဲမို႔လား။ ေလာကႀကီးဟာ အကာဏ္းပဲ ဆိုတာေလ။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက အကာဏ္းပါပဲတဲ့။

ေမးၾကည့္ေတာ့ အဲဒီဘိုးေတာ္က အဲဒီေတာင္ေပၚမွာ ရွိတဲ့ဘုရားေတြကို ဦးစီးၿပီးလိုက္တည္ေနဆိုပဲ။ ဒီအထိက်ေနာ္ ဒီဘိုးေတာ္ကို ေလးစားပါတယ္ဗ်ာ။ ျပႆနာက လာၿပီ။ အဲဒီဘုိးေတာ္ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ဘုန္းႀကီး ငါးပါးေျခာက္ပါးေလာက္ထိုင္ေနၾကတယ္။ ထိုင္တာက လယ္ဘယ္အညီလဲ မဟုတ္ဘူး။ ဘိုးေတာ္က ကုလားထိုင္ေပၚမွာထိုင္တယ္။ ဘုန္းႀကီးေတြက ၾကမ္းခင္းထားတဲ့ေအာက္မွာပဲထိုင္ၾကတယ္။ က်ေနာ္ဘုရားသာသနာကို ေလးစားၾကည္ညိဳတဲ့လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ၾကည့္ရတာ အေတာ္အရုပ္ဆိုးတာပဲ လို႔ ခံစားရတယ္။

သိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ အဲဒီဘုန္းႀကီးေတြက ဘိုးေတာ္ကိုယ္တိုင္ရဟန္းလုပ္ေပးထားတာတဲ့။ ဘုရား ဘုရား၊ သြားေရာ။ က်ေနာ္လဲ ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ေတာင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းကိုးကြယ္တဲ့ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ႀကီးသြားေမးတယ္။ ဘိုးေတာ္ဆိုတဲ့လူက ဘုန္းႀကီးလုပ္ေပးလို႔ရလား လို႔။ ဆရာေတာ္ႀကီးက အမ်ားႀကီးေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မရဘူးဆိုတာေပါ့ေလ။ ရဟန္းဆိုတာ ရဟန္းအစစ္ေတြကပဲ လုပ္ေပးလို႔ရတဲ့အရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အင္မတန္အေရးႀကီးေၾကာင္းအမိန္႔ရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ထပ္ေမးၾကည့္တယ္။ ဟိုေတာင္ေပၚက ဘုန္းႀကီးေတြကေရာ ဆိုေတာ့ သူတို႔က သကၤန္း၀တ္ထားတဲ့ လူေတြပဲ တဲ့။ ျပတ္ေရာ။ အဲလို ေပါက္ကရဘိုးေတာ္ေတြလဲ ရွိသဗ်ား။

က်ေနာ္တျခားဟာေတြေတာ့ သိပ္မေျပာခ်င္ပါဘူးဗ်ာ။ အေကာင္းအဆိုး(cons and pros)ဆိုတာကေတာ့ ေရာေနတတ္တာခ်ည္းပါပဲ။ အတုရွိမွလဲ အစစ္ရဲ႕တန္ဖိုးဟာ ပိုတက္တာကိုးဗ်ာ့။ ဒါေၾကာင့္ အရည္အေသြးေကာင္းတဲ့အရာတစ္ခုေပၚလာတိုင္း အတုဆုိတာေပၚလာၾကရတာမို႔လား။ ေက်းဇူးေတာင္တင္ရဦးမယ္ေလ၊ ေျပာေၾကးဆိုရင္ေပါ့။ က်ေနာ္လဲ တစ္ခါတစ္ခါ အြန္လိုင္းက မိတ္ေဆြေလးေျပာသလို လိုအပ္ရင္ ဘိုးေတာ္ဂိုက္ဖမ္းလိုက္ရမ်ိဳးလဲ ရွိေသးတယ္။ ဘာလိုလဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ယူထားတဲ့ဘာသာရပ္ကိုက ဘိုးေတာ္ဘာသာရပ္၊ ဖီလိုဆိုဖီ ကိုးဗ်ာ့။

ပါပါး၊ သမီး ေမးစရာရွိလို႔ တဲ့။ ဂလု။ ပါးစပ္ထဲရွိတဲ့ ရွိစုမဲ့စု တံေထြးေတြ ေရာေယာင္ၿပီး မ်ိဳခ်လိုက္ရတယ္။ ေတာ္ေသးတယ္၊ တံေတြးက အရိုးႏႊင္စရာမလိုလို႔။ မဟုတ္ရင္ နင္ေနဦးမယ္။ ဒီေကာင္မေလးလဲ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ေတြ႔ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီး မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ပါပဲ။ အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ေကာင္မေလးက ဘိုးေတာ္လို႔ေခၚသလို သူကလဲ အားက်မခံ ပါပါး တဲ့။ တကယ္ဆို ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပင္မွာ မေတြ႔ဖူးၾကဘူး။ အင္တာနက္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ အြန္လိုင္းမွာ မိတ္ေဆြျဖစ္သြားၾကရင္း အခန္႔မသင့္လို႔ က်ေနာ့္ခမွ်ာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘိုးေတာ္ဆိုတဲ့နာမယ္နဲ႔ ပါပါးဆိုတဲ့ ရာထူး ႏွစ္ခု အလိုလိုရသြားတာ။

သမီးအလုပ္အကိုင္ သိပ္အဆင္မေျပလို႔၊ အဲဒါဘာလုပ္ရမလဲဟင္ တဲ့။ အမေလးဗ်ာ။ က်ေနာ္ဘယ္လိုေျဖရမလဲ။ က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ အလုပ္မရွိပဲ လန္ဒန္မွာ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနရတဲ့ ဘ၀။ ဒါေပမဲ့ သူတကယ္လိုအပ္ေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္။ လိုအပ္တယ္ဆိုတာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အင္အားေတြ သူ႔မွာ လိုအပ္ေနတယ္။ အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့စြမ္းအားေတြ လိုအပ္ေနတယ္။ အင္အားေတြထဲမွာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အင္အားဟာ အေရးႀကီးဆံုးပဲ မို႔လား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနယ္လ္ဆင္ေျပာတဲ့စကားကို တုၿပီးက်ေနာ္စကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ့ဘူးတယ္။

သင့့္ဘ၀မွာ မိဘ၊ ေဆြမ်ိဳး၊ ညီအကို၊ ေမာင္ႏွမ၊ စည္းစိပ္ဥစၥာစတဲ့ အျပင္ပအရာ၀တၳဳဆိုတဲ့ ဆံုးရႈံးမႈမ်ားစြာနဲ႔ေတြ႔ႀကံဳႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီဆံုးရႈံးမႈေတြဟာ တကယ့္ဆံုးရံႈးမႈအစစ္မဟုတ္ေသးဘူး။ စိတ္ဓာတ္ေရးရာဆံုးရႈံးရင္ေတာ့ တကယ့္ဆံုးရႈံးမႈႀကီးပဲ လို႔။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့လူကို အားေပးဖို႔ သိပ္လိုအပ္တယ္။ က်ေနာ္လဲ တတ္သေရြ႕မွတ္သေရြ႕ေျပာရတယ္။ ဗုဒၶဘုရားကို ေလးစားသူမ်ားပီပီ တကယ့္အေရးႀကံဳတဲ့အခါ ဗုဒၶစကားေတာ္ေတြပဲ အားတက္စရာေတြျဖစ္လာရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ကို ပါပါးရာထူးအပ္ႏွင္းထားတဲ့ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေသးတဲ့ သမီးကို အားေပးရတယ္။ ကိုယ္ရထားတဲ့ ဘုရားစာေတြရွိရင္ အဲဒါကို အားစိုက္ၿပီးမ်ားမ်ားရြတ္ဖို႔ေပါ့။ မယံုတဲ့လူေတြကေတာ့ ရယ္ၾကမလား မသိဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ ယုံတယ္။ ယံုေလာက္တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြလဲ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ဘူးတယ္။ အလွ်င္းသင့္တဲ့အခါ တင္ျပသြားပါ့မယ္။

သမီးက ေျပာတယ္။ သူ ပရိတ္ႀကီး သံုးသုတ္ေလာက္ရတယ္ တဲ့။ ေမတၱာသုတ္ကို တစ္ေန႔ကိုးေခါက္ေလာက္ရြတ္တယ္ တဲ့။ က်ေနာ္ေတာင္ သူ႔ေလာက္မရဘူး။ က်ေနာ္က ဣတိပိေသာ နဲ႔တင္ ဘိုးေတာ္လုပ္စားေနတာ။ ဒါေပမဲ့ ရြတ္ပံုရြတ္နညး္ကို ေျပာျပရတယ္။ သာမန္လူေတြ စီရင္ထားတဲ့ ဂါထာမႏၲန္ေတြေတာင္ အစြမး္ထက္ေသးတယ္ဆိုရင္ ဘုရားရွင္တို႔လို ပုဂိၢဳလ္ေတြရဲ႕ ႏႈတ္ကပါဌ္ေတာ္ေတြဟာ ပိုစြမ္းထက္ မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။ ဘာကိုပဲရြတ္ရြတ္၊ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ယုံယံုၾကည္ၾကည္ရြတ္ဖို႔နဲ႔ ရလာဒ္ကိုခ်ည္း မဦးတည္ဖို႔လိုေၾကာင္း။ စသျဖင့္ စသျဖင့္။ အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲမွာ အင္အားေတြ၀င္လာပံုရတယ္။ ပါပါးေျပာတာနဲ႔ သမီးစိတ္ထဲမွာ ယံုၾကည္မႈေတြရွိလာၿပီတဲ့။ စိတ္ဓာတ္လဲ အားတက္လာတယ္ တဲ့။ က်ေနာ္ ၀မ္းသာလိုက္တာဗ်ာ။ က်ေနာ္သူ႔စိတ္ထဲကို အင္အားျဖစ္ေစမယ့္ စကားလံုးေတြထည့္ေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ သူ႔စိတ္ေတြ အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ အားျပည့္သြားၿပီ။ အဲဒီက်မွ က်ေနာ္လဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စဥ္းစားမိတယ္။ ငါလဲ ဟုိေကာင္မေလးေျပာသလို ဘိုးေတာ္ျဖစ္သြားၿပီလား လို႔။








ိ