က်ေနာ္ဓမၼဆရာ

To
Min Htet

We give you our thanks for your time and words. We pray for you for God to bless your life.

from
Miss Ashley and the students from Wales

က်ေနာ္ေျပာတာ ေဟာတာလဲ ၿပီးေရာ ေအာက္ကနားေထာင္တဲ့ ပရိတ္သတ္က လက္ခုတ္ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းတီးၿပီး ခ်ီးၾကဴးေထာမနာျပဳၾကတာ အေတာ္နဲ႔ကို မရပ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ သစ္သီးခ်ဥ္းတစ္ခုထဲမွာ စာအိပ္ေလးတစ္အိပ္ေတြ႔တယ္။ က်ေနာ့္ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့လက္ေဆာင္ေပါ့။ စာအိပ္ထဲမွာ အထက္က စာေၾကာင္းေလး တစ္ေၾကာင္းေရးထားတာေတြ႔ရတယ္။ ဒါဟာ အဂၤလန္ႏိုင္ငံကိုေရာက္လို႔ တစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္တစ္ပတ္မွာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြဆီက က်ေနာ္ရလိုက္တဲ့ ဆုေတာ္လာဒ္ေတာ္ေပါ့။

က်ေနာ္အဂၤလိပ္စာသြားတက္ရတဲ့ေက်ာင္းက ခရစ္ယန္ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုကို စာသင္ေက်ာင္းအျဖစ္ေျပာင္းထားတဲ့ ေက်ာင္းမ်ိဳးပါ။ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြ သူတို႔ဘာသာစကားကို ေစ်းႀကီးႀကီးနဲ႔ ေရာင္းစားတဲ့ ဘာသာစကားအေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္လို႔ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက ေက်ာင္းသားေတြ၊ အထူးသျဖင့္ အာရွနဲ႔ အာဖရိကကေက်ာင္းသားေတြမ်ားတယ္။ အဂၤလိပ္စာသက္သက္သင္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြလဲ ရွိတယ္။ BA. MA (Religion)အတန္းေတြတက္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြလဲရွိတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ဆိုင္ရာတကၠသိုလ္ႀကီးေတြနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ၿပီးတက္ၾကရတာ။

အဲဒီေက်ာင္းမွာ ဗမာျပည္ကေက်ာင္းသားေတြအေတာ္မ်ားတယ္။ အဂၤလိပ္စာသင္ခ်င္လို႔သြားတာ၊ အားလပ္ခ်ိန္ဆို ဗမာအခ်င္းခ်င္းေတြ႔ၿပီး စႏုကာထိုးရင္း ဗမာလိုပဲ မႈတ္ၾကေတာ့တာ။ ကခ်င္ျပည္နယ္ကမ်ားတယ္။ အားလံုးခရစ္ယန္ေတြခ်ည္းပဲ။ သူ႔အဆက္နဲ႔သူေရာက္လာၾကတာ။ ဗုဒၶဘာသာဆိုလို႔ က်ေနာ္ရယ္၊ ဘုန္ုးဘုန္း တစ္ပါးႏွစ္ပါးရယ္၊ ဒါပဲရွိတယ္။ ဘုန္းဘုန္းေတြကေတာ့ အဂၤလိပ္စာအတန္းပဲတက္ၾကတာေပါ့။ စကားေတာ့ သိပ္မေျပာၾကဘူး။ ေအးေအးပဲေနၾကတာမ်ားတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ စကားလဲ နဲနဲေပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွန္းလဲသိေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ဘာသာေရးသင္တဲ့ ကိုးရီးယားအမ်ိဳးသမီး ဆရာမက က်ေနာ့္ကို ဖိတ္တယ္။ မင္းဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းေျပာႏိုင္မလား၊ ငါတို႔ဖိတ္ခ်င္လို႔ တဲ့။

က်ေနာ္လဲ စစခ်င္းေတာ့ ျငင္းမယ္လုပ္ေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီးမွ က်ေနာ္က ဘာေတြေျပာရမွာလဲလို႔ေမးေတာ့ ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းအနည္းအက်ဥ္းေပါ့တဲ့။ သမိုင္းေၾကာင္းနည္းနည္းရယ္၊ အထူးသျဖင့္ ဘုန္းဘုန္းေတြရဲ႕ဘ၀ေနထိုင္ပံုေတြ သိခ်င္ပါတယ္ တဲ့။ ဘုရား ဘုရား။ ဘယ္ႏွယ္လုပ္ရပါ့။ က်ေနာ္လဲ မျငင္းခ်င္တာနဲ႔ ရပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေျပာသာေျပာလိုက္ရတယ္၊ ဘယ္ကဘယ္လိုစေျပာရမွန္း မသိဘူး။ ဒါနဲ႔ အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ေတြဘာေတြလိုက္ရွာ၊ အင္တာနက္မွာ ဟုိႏႈိက္ဒီႏႈိက္လုပ္ၿပီး ေျပာမည့္အေၾကာင္းအရာေလးေတြ မွတ္စုေလးလုပ္၊ ေက်ာင္းမွာ စာသင္ေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းေတြဆီလဲ သိခ်င္တာေလးေတြေမးရတာေပါ့။

ေအာက္တို႔ဘာလ (၂)ရက္ေန႔၊ ညေနသံုးနာရီမွာ ခရစ္ယန္ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ က်ေနာ္သိထား၊ ဖတ္ထား၊ မွတ္ထားဖူးတဲ့ ဗုဒၶဘုရားေၾကာင္း၊ တရားေၾကာင္းေတြ နင္းကန္ေျပာေတာ့တာပဲ။ နားေထာင္တဲ့ ပရိတ္သတ္က သံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ စိတ္၀င္တစားနားေထာင္ၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒီအထဲ ေရွ႕တန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ အဂၤလိပ္မေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္က အိပ္ငိုက္ေနေသးတယ္။ ေအာ္ ေျပာရတာ အားရွိေအာင္လို႔ ထင္ပါရဲ႕။ က်က္ထားတာေတြ ကရားေရလႊတ္ေျပာလိုက္တာ တစ္နာရီေလာက္ၾကာသြားတယ္။ မေမ့ေအာင္အတင္းေျပာရတာဆိုေတာ့ ေဇာေခြ်းေတာင္ျပန္တယ္ဗ်ိဳ႕။

ၿပီးလဲၿပီးေရာ ေမးခြန္းေတြးေမးခ်င္လို႔ပါတဲ့။ ဗ်ာ။ မၿပီးေသးဘူးလား။ က်ေနာ္လဲ ဗမာသတိၱ ခဏခဏေမြးရတယ္။ အထင္ေသးမွာစိုးလို႔။ အင္မတိအင္မတန္ ႀကီးက်ယ္ခန္းနား ထည္၀ါလွတဲ့ က်ေနာ္တို႔ဗမာလူမ်ိဳးေတြကို အထင္ေသးမွာစိုးလို႔။ အေနာ္ရထာ၊ က်န္စစ္သား။ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရားတို႔ကို ဦးထိပ္ထားၿပီး ဗမာကြ လို႔ေျပာခ်င္ေသးတာကိုး။ ေခြ်းေတာ့ အေတာ္ထြက္ေနၿပီ။ ခ်မ္းေအးတဲ့ ေအာက္တိုဘာလႀကီးေနာ္။ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့။

ေမးလိုက္တဲ့ေမးခြန္းေတြဗ်ာ။ လူသံုးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိတာ က်ေနာ့္အထင္ ေရာက္ေစ့ ေမးတယ္ထင္တာပဲ။ အခ်ိဳ႕ တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ႏွစ္ခါသံုးခါေမးတယ္။ ေျဖလိုက္ရတာလဲ ဖတ္ဖတ္ေမာ။ က်ေနာ့္ကို တစ္ခုကယ္လိုက္တာက က်ေနာ္သင္ထားတဲ့ ဒႆနိကေဘဒ၊ က်ေနာ္သင္ထားတဲ့ဖီလိုဆိုဖီ။ စာအုပ္ထဲမွာေရးထားတဲ့ ဘာသာေရးအသိမျပည့္၀ေပမဲ့ အေၾကာင္းယုတိၱကိုေလ့လာတဲ့ စာေပေတြသင္ထားဖူးေတာ့ လက္လွမ္းမမီႏိုင္တဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးကိုေတာင္ ေမးတဲ့လူေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အေျဖေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။

တစ္ခုေကာင္းတာ ဥေရာပသားေတြဟာ ဘယ္စာအုပ္က ဘယ္လိုဆိုတယ္ဆိုတာထက္ သင္ဘယ္လိုျမင္သလဲ ဆိုတဲ့ သူ႔အျမင္ကိုယ့္အျမင္ကို ပိုၿပီး အေလးထားၾကတယ္။ အေျဖက စာအုပ္ထဲကမဟုတ္ေတာင္မွ အေၾကာင္းညီညြတ္ရင္ လက္ခံၾကတယ္။ က်ေနာ္လဲ ဒႆနိကေဘဒေက်ာင္းသားပီပီ ေမးသမွ်ကို က်ေနာ့္မွာရွိတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလံုးေတြနဲ႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ႀကိဳးစားေျဖရတာေပါ့။ အေတာ္ေလးၾကာလို႔ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေနငါးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ဆရာကမႀကီး(မစ္စ္ အာရွ္ေလ)က ကိုင္း ေတာ္ၾကစို႔ဆိုမွ အသက္ေကာင္းေကာင္းရွဴရေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕။

ၿပီးေတာ့ လက္ခုတ္ေတြတီးလုိက္ၾကတာ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုလံုးဆူညံသြားရံုမကဘူး၊ က်ေနာ့္အထင္ မိုးေကာင္းကင္အထက္ကိုပါ ပ်ံ႕လြင့္တက္သြားတယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေက်းဇူးတင္စကားေတြလဲ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္လာေျပာၾက၊ ႏႈတ္ဆက္ၾကနဲ႔။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ကိုယ့္ဗုဒၶဘာသာတရားအတြက္ ငါတစ္ခုခုလုပ္လိုက္ႏိုင္ၿပီလို႔ မွတ္ယူလိုက္တယ္။