အစြန္းေရာက္တရားခံ

Fanaticism is governed by imagination rather than judgment.

Harriet Beecher Stowe (1811-1896)

အစြန္းေရာက္တယ္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ျဖစ္တာ၊ အသိဉာဏ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။

က်ေနာ္ ဒီအဆိုအမိန္႔ေလး ဖတ္မိေတာ့ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ေရာ၊ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေတြကိုေရာ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာမိတယ္။ ဒီထက္ပိုႀကီးမားတဲ့ေလသံနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ယေန႔ကမၻာမွာ ေန႔စဥ္ၾကားသိေနရတဲ့ အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကိုပါ ျမင္ေယာင္လာတယ္။

လူတိုင္းလူတိုင္း စိတ္ကူးယဥ္တတ္တယ္ လို႔ေျပာရင္ အခ်ိဳ႕ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ကူးမယဥ္တတ္ဘူးလို႔ ခံယူထားတဲ့လူေတြက အျမင္ကပ္မွာစိုးလို႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ၾကတယ္ လို႔က်ေနာ္ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အနည္းအမ်ား ကြာျခားမႈပဲရွိမယ္။ ယဥ္ၾကတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ က်ေနာ္လဲ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တယ္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္မဟုတ္တဲ့ လူေတြနဲ႔ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမဟုတ္တဲ့လူေတြဟာလဲ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ၾကလိမ့္မယ္ လို႔ေကာက္ခ်က္ခ်တာေပါ့ဗ်ာ။

ဘာျဖစ္လို႔ အဲလိုေျပာရလဲ ဆုိေတာ့ က်ေနာ့္ဆရာသမား၊ က်ေနာ့္ကို အဂၤလိပ္စာသင္ေပးတဲ့ဆရာသမားေျပာဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို သြားသတိရလိုက္မိလို႔။ သူ႔ဆီမွာက်ေနာ္ အဂၤလိပ္စာသင္ေနစဥ္တုန္းက သူမၾကာခဏေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္။ ပင္လယ္ေရရဲ႕အရသာ ဘယ္လိုရွိမလဲ သိခ်င္တဲ့လူဟာ ဟိုးေရလယ္ေခါင္အထိသြားၿပီး ေသာက္ေနစရာမလိုပါဘူး၊ ကမ္းစပ္ကေရကို ခပ္ေသာက္လိုက္ရုံနဲ႔ က်န္တဲ့ေရေတြလဲ ငံတယ္ ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္ တဲ့။

က်ေနာ္ကေတာ့ ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ ေမြးၿပီး၊ ပင္လယ္ထဲ တစ္သက္လံုးအလုပ္လုပ္လာတဲ့ပဲ့နင္းႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕သားဆိုေတာ့ အဲဒီစကားဘယ္အထိမွန္တယ္ဆိုတာ နားလည္လို႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက က်ေနာ္တို႔တစ္ေတြဟာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေတြျဖစ္ၾကေေလေတာ့ လူတစ္ေယာက္စီရဲ႕အက်င့္စရုိက္ လြန္ကဲမႈ၊ အားနည္းမႈအရ ကိုယ္၊ႏႈတ္၊စိတ္အမူအယာေတြ အနည္းငယ္စီကြဲျပားမႈရွိတာကလဲြရင္ က်န္တာသိပ္မထူးၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္စိတ္ကူးယဥ္တတ္ရင္ သူမ်ားလဲ စိတ္ကူးယဥ္တတ္မွာပဲ လို႔ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္တာပါ။

လူသားပီပီ စိတ္ကူးယဥ္တာမဆန္းပါဘူး။ ဒီေန႔ဆို ေသာၾကာေန႔။ က်ေနာ္တို႔အဂၤလန္မွာ ဥေရာပသန္းထီ (Euro-million) ဖြင့္တဲ့ေန႔။ ေသာၾကာေန႔တိုင္း အဲဒီထီရွိတယ္။ ေသာၾကာေန႔တိုင္း က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္ တစ္ေပါင္စီ (ႏွစ္ေဒၚလာ) စုထိုးၾကတယ္။ တစ္ခါမွ ေပါက္တယ္မရွိဘူး။ ႏွစ္လံုးတူလိုက္၊ သံုးလံုးတူလိုက္နဲ႔။ ဒါေပမဲ့ ထိုးၿမဲပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ေပါက္လိုက္လို႔ကေတာ့ကြာ ဆိုတဲ့ မက္လံုးေလးက ရွိေနတာကိုး။ မထြက္မခ်င္းစိတ္ကူးယဥ္လို႔ သိပ္ေကာင္း၊ ထြက္လာရင္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္တစ္ပတ္ ဆက္ရန္ရွိသည္ေပါ့။ ဒါက က်ေနာ္တို႔ ရုိးရိုးစိတ္ကူးယဥ္ၾကတာ။ ဘယ္သူ႔ဘာမွ အႏၲရာယ္မေပးတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈမ်ိဳးပါ။ ဒီစိတ္ကူးယဥ္မႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘဏ္တစ္ခုခုသြား ဓားျပတိုက္ဖို႔လဲ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိပါဘူး။

က်ေနာ္ ဒီေနရာမွာ ေဆြးေႏြးခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈမ်ိဳးကေတာ့ ယံုၾကည့္မႈ၊ အတည့္ေျပာရရင္ေတာ့ မ်က္ကန္းယံုၾကည္မႈက ေပါက္ဖြါးလာတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈမ်ိဳး။ ဒီစိတ္ကူးယဥ္မႈဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္--

(၁) ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္မႈ၊

(၂) ဘာသာေရး ယုံၾကည္မႈ ေတြကတစ္ဆင့္ ထြက္ေပၚလာတတ္ၾကတယ္။

အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ ႏိုင္ငံေရးေလာကသားေတြဟာ မိမိကိုယ္တိုင္ဘာမွ ေတြးေတာဆင္ျခင္ဉာဏ္မရွိပဲ သူမ်ားေျပာတဲ့စကားနဲ႔ လက္ခံယံုၾကည္ၿပီး မလုပ္သင့္မလုပ္ထိုက္တဲ့ တစ္ဘက္စြန္းနင္းအလုပ္မ်ိဳးေတြလုပ္တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီလုိလုပ္ၾကေတာ့ ဇာတ္လမ္းအရ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္နဲ႔ ေ၀းသထက္ေ၀းၾကေလသတည္း ေပါ့။ ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္မႈဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ့္လူမ်ိဳးကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာေတာ့ စြန္႔လႊတ္မႈ၊ အနစ္နာခံမႈေတြနဲ႔ တြဲေနတယ္။ ကိုယ္ေကာင္းစားေရးကို ဦးတည္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္စားေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာေတာ့ ရယူမႈ၊ ပိုင္ဆိုင္လိုမႈ၊ အာဏာမက္ေမာမႈေတြနဲ႔ တြဲေနတယ္။ ဒီထက္ဆိုးတာက ပုဂိၢဳလ္ေရးမုန္းတီးမႈေတြပါ ေနာက္ကလိုက္တာတတ္တယ္။ ဒါဆိုရင္ အၾကမ္းဖက္မႈ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးဆီ ဦးတည္ေနၿပီလို႔ ေယဘုယ် တြက္ဆႏိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚမွာ ၾကမ္းေတာ့ ရမ္းေတာ့မယ္။ သတိထားရေတာ့မယ့္အေျခအေနေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ထဲမွာ အၾကမ္းဖက္မႈတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေပၚၿပီတဲ့ ဆိုရင္ ဒုတိယအမ်ိဳးအစား ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဆီကပဲ မ်ားတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အစိုးရကိုပါ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ အဲဒီတစ္ဘက္စြန္းနင္း အတၱဆန္တဲ့ မ်က္ကန္းႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ မျဖစ္သင့္/မျဖစ္ထိုက္၊ မရသင့္/မရထိုက္တာကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး အဲဒီကမွတစ္ဆင့္ Fanaticism လို႔ေခၚတဲ့ အစြန္းေရာက္မႈေတြဟာ မၾကာမၾကာ ျဖစ္ပြါးတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္ၾကားက ေျမဇာပင္ေၾကရသလို သက္ဆိုင္ရာ ျပည္သူလူထုေတြပဲ ဒုကၡေရာက္ၾကရရွာတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ က်ေနာ္ အင္ဒိယႏိုင္ငံမွာ ေနတုန္းက မၾကာမၾကာၾကားသိ၊ ျမင္ေတြ႔ေနရတယ္။ ေတာ္ၾကာ ဗုန္း၊ ေတာ္ၾကာ ၀ုန္း။ ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည့္မႈကေမြးဖြါးေပးလိုက္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြရဲ႕ ရလာဒ္ေတြေပါ့။ က်ေနာ္ ဒီစာကိုေရးေနရင္း က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ မၾကာမၾကာေျပာေလ့ရွိတဲ့ စကားတစ္ခြန္း သြားသတိရတယ္။ ငါကိုယ္တိုင္ မင္းလုပ္အုပ္ခ်ဳပ္မွပဲ ဒီတိုင္းျပည္ကေတာ့ ေကာင္းစားေတာ့မယ္ တဲ့။ အခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေရးသမားေတြမွာ အဲလိုအေတြးမ်ိဳးရွိေကာင္းရွိမယ္။ ဒါေပမဲ့ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံလိုမႈမပါတဲ့ ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္ကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာျပည္သူလူထုကို ဆင္းရဲတြင္းနက္သထက္နက္ေအာင္ လုပ္တာကလြဲၿပီး တျခားအက်ိဳးမရွိဘူးလို႔ က်ေနာ္ဆိုခ်င္တယ္။

ေနာက္တစ္မ်ိဳးယံုၾကည့္မႈက ဘာသာေရး။ ပိုမိုအေရးႀကီးတဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးလို႔ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပိုမို ဂရုစိုက္ဖို႔လိုတယ္။ ဘာသာေရးယံုၾကည့္မႈအမ်ားစုကေတာ့ မိရိုးဖလာနဲ႔ အစဥ္အလာကိုပဲ အေျခခံၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဲဒီမိရုိးဖလာနဲ႔ အစဥ္အလာဆိုတဲ့ လာႏွစ္ခုဟာ အေတာ္သတိထားၿပီး ကိုင္တြယ္တတ္ဖို႔လိုတယ္။ မကိုင္တြယ္တတ္ရင္ေတာ့ အလမၸယ္ဆရာေပါက္စ ေႁမြအဖမ္းမွားသလို ဒုကၡေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ ယေန႔ကမၻာေပၚမွာ ေန႔စဥ္ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အစြန္းေရာက္အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာစိစစ္ေလ့လာလိုက္မယ္ဆိုရင္ ဒီဘာသာေရးယံုၾကည္မႈက ေမြးဖြါးေပးလိုက္တဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြဟာ ထက္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ပါေနတာ ေတြ႔ရမယ္။ ဒါေတြဟာ သက္ဆိုင္ရာဘာသာတရားေတြရဲ႕ မိရိုးဖလာ ယံုၾကည့္မႈနဲ႔ အစဥ္အလာယံုၾကည့္မႈဆိုတဲ့ အေျခခံယံုၾကည္မႈေတြအေပၚ စိစစ္ေ၀ဘန္မႈဆိုတဲ့ အသိဉာဏ္ကို မေစစားလို႔ျဖစ္တာလို႔ က်ေနာ္လက္ခံတယ္။

ဘာသာတရားတိုင္းမွာ သူ႔ေကာင္းကြက္နဲ႔ သူရွိၾကတာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ျငင္းမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ တကယ္လို႔မ်ား ေဟာဒီတစ္ကမၻာလံုးမွာ ငါတို႔ဘာသာတရားတစ္ခုတည္းသာရွိမယ္ဆိုရင္ ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္မႈဟာ အထက္မွာ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ိဳးကို ျဖစ္ေစေတာ့တာပါပဲ။ စိစစ္ေ၀ဘန္ႏိုင္တဲ့အသိဉာဏ္ကို အသံုးခ်ၿပီး မိမိလုပ္ရပ္ကို အမွားအမွန္ေ၀ဘန္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိမိရဲ႕ဘာသာေရးယံုၾကည္မႈဟာ ကိုယ့္အတြက္ေရာ၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ပါ အသံုးက်တဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ညီငယ္၊ ညီမငယ္ေလးမ်ားကို သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ က်ေနာ္ဟာ မိမိရဲ႕ယံုၾကည္မႈကို စိတ္ကူးယဥ္ကမၻာထဲမွာ သို၀ွက္မထားပဲ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ က်င့္သံုးႏိုင္ေစဖို႔ ဟာရိုက္ဘီခ်ာစတူးရဲ႕ အဆိုေလးကို က်ေနာ့္ဘေလာ့မွ တစ္ဆင့္ ျဖန္႔ျဖဴးေ၀ငွလုိက္တာပါ။

အစြန္းေရာက္တယ္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္လို႔ျဖစ္တာ၊ အသိဉာဏ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး၊ တဲ့။