ဆရာေကာင္း

Experience is a good teacher, but she sends in terrific bills.

Minna Thomas Antrim

အေတြ႔အႀကံဳဆိုတာ ဆရာေကာင္းတစ္ဆူပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အဖိုးႀကီးႀကီးေတာ့ ေပးရတတ္တယ္။
(မင္နာ ေထာမတ္စ္ အန္ထ္ရင္မ္)

ဂ်ဳန္း ဂ်ဳန္း---ဂ်ဳန္း ဂ်ဳန္း----
က်ေနာ္တို႔ျမန္မာျပည္က မီးရထားခုတ္ေမာင္းတဲ့ အသံေလ။ အဂၤလန္မွာေတာ့ မီးရထား သြားတဲ့သံက ၿငိမ္ၿပီးေတာ့ေနတယ္။ ၀ီ--------ရႊီ----------ဆိုၿပီးေတာ့ အသံထြက္တယ္။ တစ္ထပ္တည္းေတာ့လဲ မတူဘူးေပါ့ဗ်ား။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအသံနီးနီးထြက္တယ္။ အင္ဒိယက ရထားေတြလဲ ဒီလိုပဲ။ အသံၿငိမ္တယ္။ ေမာင္းထဲအခါလဲ မရမ္းဘူး။ မခါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔သံလမ္းေတြက ပိုက်ယ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီက သံုးေပဆိုရင္ ဒီကေတာ့ ေလးေပက်ယ္တယ္။ တစ္ခုေတာ့ ရွိတာေပါ့ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာျပည္က ရထားေလာက္ စီးလို႔မေကာင္းဘူး။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေျပာပါတယ္။

ျမတ္မႏၲလာထြန္းစတဲ့ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္လိုင္းေတြ မေပၚခင္တုန္းက က်ေနာ္ ရန္ကုန္သြားစရာရွိရင္ မီးရထားပဲစီးတယ္။ အထက္တန္းတြဲလက္မွတ္ရဖို႔လဲ ေစာေစာစီးစီးအိပ္ရာထၿပီး ဘူတာမွာ သြားတန္းစီရေသးတယ္။ အေတာ္မေကာင္းတဲ့ စနစ္ဗ်ာ။ အခုလဲ ဒီလိုပဲ ထင္ပါရဲ႕။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကားပဲစီးေတာ့တယ္။ လက္မွတ္အေစာႀကီးသြားတန္းရတဲ့ ဒုကၡမခံရေတာ့ဘူးေပါ့။ တစ္ခုေျပာရဦးမယ္။ က်ေနာ္မီးရထားစီးတိုင္းျဖစ္တဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုရွိတယ္။ ရန္ကုန္က မႏၲေလးကို စီးၿပီးလိုက္လာရင္ ရန္ကုန္ကို လြမ္းေနရတယ္။ မႏၲေလးက ရန္ကုန္စီးရင္လဲ မႏၲေလးကို ျပန္ၿပီး လြမ္းေနရျပန္ေရာ့ဗ်ိဳ႕။

အခုေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း မႏၲေလးကေန ရန္ကုန္သြားတဲ့ ရထားရဲ႕ အထက္တန္းတြဲ၊ ျပဴတင္းေပါက္နဲ႔ ကပ္ရက္ခံုမွာ ထိုင္ၿပီးေတာ့ က်န္ရစ္တဲ့ မႏၲေလးကို ျပန္လြမ္းရင္း အျပင္ဘက္ေငးၿပီးလိုက္ပါလာတယ္။ က်ေနာ္ေဘးမွာအသားျဖဴျဖဴ၊ ဥပဓိရုပ္ေကာင္းေကာင္း၊ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းနဲ႔ လူႀကီးတစ္ေယာက္လဲ ပါလာတယ္။ သူလဲတစ္ေယာက္တည္းပဲ။ အေတာ္ၾကာၾကာအထိ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါဘူး။ အေတြးကိုယ္စီနဲ႔ စီးနင္းလုိက္ပါလာၾကတယ္။ ည ကိုးနာရီေက်ာ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သူကစၿပီး က်ေနာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္တယ္။ သူက မိုးကုတ္ကပါ တဲ့။ ေက်ာက္ပဲြစားပါ တဲ့။ ညီေလးက မႏၲေလးကပဲလား တဲ့။ က်ေနာ္လဲ ဘယ္က ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာတာေပါ့။

သူေျပာတဲ့အထဲမွာ မိုးကုတ္တို႔၊ ေက်ာက္ပဲြစား တုိ႔ ဆိုတဲ့စကားေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္ အေတာ္ႀကီးစိတ္၀င္စားသြားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္က ေက်ာက္မ်က္ေလာကကို သိပ္စိတ္၀င္စားတဲ့ေကာင္ကိုး။ စိတ္၀င္စားလြန္းလို႔ ကိုယ္တိုင္ ဒီေလာကထဲမွာ အေျခအေနအရ မက်င္လည္ရေသးေပမဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ ပတၱျမား ႏွစ္မ်ိဳးကိုေတာ့ အေတာ္ေလ့လာထားတယ္။ ေက်ာက္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အထူးသျဖင့္ အစိမ္းေလာကကို ပိုစိတ္၀င္စားတဲ့အတြက္ အစိမ္းေၾကာင္းေရးထားတဲ့ စာအုပ္စာတမ္းေတြမွန္သမွ်ေလာက္နီးပါး ရွာၿပီးဖတ္ျဖစ္တယ္။

က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲကလဲ တစ္ေယာက္စ၊ ႏွစ္ေယာက္စ ဒီေလာကထဲေရာက္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျမစမ္း ခရမ္းပ်ိဳးအဆင့္မွာပဲ ရွိၾကေသးတဲ့အတြက္ သူတို႔ဆီကေတာ့ က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ သိပ္မရတတ္ဘူး။ က်ေနာ္နဲ႔ အတူစီးလာတဲ့ အကိုႀကီးက က်ေနာ္ထင္တယ္၊ က်ေနာ္ထက္ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ႀကီးေလာက္တယ္။ သူက မိုးကုတ္ကဆိုေတာ့ အစိမ္းေလာကသားမဟုတ္ဘူး။ အနီေလာကသား။ အနီက အစိမ္းထက္ ပိုတန္းဖိုးႀကီးေပမဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ အစိမ္းကို ပိုသေဘာက်တယ္။ စတာလင္ေပါင္ထက္ အေမရိကန္ေဒၚလာကို ပိုၿပီးသေဘာက်သလိုမ်ိဳးေပါ့။

အဲဒီအကိုႀကီးက ေျပာျပတယ္။ အစကေတာ့ သူက တြင္းသားအေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္တယ္တဲ့။ အဲဒီဘ၀မွာ လူေပါင္းစံုနဲ႔ေတြ႔ၿပီး အဲဒီလူေတြဆီက ရလိုက္တဲ့အေတြ႔အႀကံဳေတြကို အေျခခံၿပီး ႀကိဳးစားလိုက္တာ အေတာ္ၾကာေတာ့ တြင္းဆရာျဖစ္လာတယ္တဲ့။ အဲဒီတြင္းဆရာဘ၀မွာလဲ ကိုယ္ထက္လည္တဲ့လူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ခံလိုက္ရတာပဲ တဲ့။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ခံလိုက္ရတာဟာလဲ ေက်ာက္ေလာကမွာ ျဖစ္ေနက် အေတြ႔အႀကံဳတစ္မ်ိဳးပဲတဲ့။ ေက်ာက္ေလာက မွာ ဆရာႀကီးလုပ္ေနတဲ့လူမွန္သမွ်ဟာ မခံရဖူးတဲ့ လူရယ္လုိ႔ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးဆိုတာ သူေျပာရဲပါတယ္ တဲ့။ သူလဲ တြင္းဆရာဘ၀မွာ အေတာ္ၾကာၾကာလုပ္ၿပီးမွ အခုလို တြင္းပိုင္အဆင့္ေရာက္လာတာပါ တဲ့။ သူပိုင္တဲ့ ေက်ာက္တြင္းကိုပဲ သံုးတြင္းရွိဆိုပဲ။ သူေျပာတာေနာ္။

ဟုတ္ေလာက္ပါတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ရုိးရုိးသားသားေျပာေနတာ သတိထားမိတယ္။ သူဆက္ေျပာတာက ေက်ာက္ေလာကမွာ တြင္းသားဘ၀၊ တြင္းဆရာဘ၀၊ တြင္းပိုင္ဘ၀ေတြနဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳအမ်ိဳးမ်ိဳးယူၿပီး က်င္လည္ေနတဲ့လူေတာင္ အႏွပ္ခံေနရတုန္းပဲ။ တစ္ခါတုန္းက သူေက်ာက္တစ္လံုးကို အပိုင္ဆိုၿပီးေတာ့ ၀ယ္လိုက္မိတာ အတုျဖစ္ေနလို႔ တစ္ရာေလာက္ေလွ်ာသြားသတဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီေလာကမွာ ဆရာဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳပါပဲ။ အေတြ႔အႀကံဳထက္ေကာင္းတဲ့ ဆရာရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားမ်ားယူတတ္သူဟာ သူမ်ားထက္ ပိုသာတဲ့ လူေတာ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ တဲ့။

က်ေနာ္လဲ သူ႔စကားေတြကို သေဘာက်လြန္းလို႔ စာအုပ္ထဲေရးမွတ္ထားစရာမလိုေလာက္ေအာင္ကိုပဲ ေခါင္းထဲစြဲသြားတယ္။ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစကားမွာ ေရွးလူႀကီးေတြက စကားပံုေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားထားခဲ့ၾကတယ္။ ခဲမွန္ဖူးတဲ့ စာသူငယ္၊ တစ္ခါေသဖူး ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ စတဲ့စကားပံုေတြဟာ အေတြ႔အႀကံဳဆိုတာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါသလဲ ဆိုတာကို ေျပာျပေနၾကတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္မွ သူဘုရားျဖစ္တာ အေတြ႔အႀကံဳယူတတ္လုိ႔ ျဖစ္သြားတာ လို႔ေျပာရင္ က်ေနာ့္ကို ဘယ္ပညာရွိေတြက လာျငင္းၾကမလဲမသိဘူး။