တစ္စံု တစ္ခု၊ ေရးမည္ျပဳတိုင္း၊
လက္မႈမသြက္၊ အခဲခက္၀င္၊
အဖ်က္ထင္လာ၊ မင္းမာရာသို႔၊
လြန္စြာေႏွာက္ယွက္၊ တားဆီးခဲ့၏။
ေရးလဲမသြက္၊ သြက္လဲခက္ဆင္၊
သက္မ၀င္ေၾကာင့္၊ အစဥ္က်ိဳးပ်က္၊
စာခ်ိဳးပဲ့ကာ၊ မထက္ရသာ၊
ဓိပၸါယာ လဲ၊ ရွာသာရွာေဖြ႔၊ ရွာမေတြ႔ရွင့္။
စာေလ့စာထ၊ စာက်စာေပ်ာက္၊
စာေႏွာက္စာက်န္၊ စာကာရန္တို႔၊
မမွန္ပ်က္ယြင္း၊ အသက္ကင္း၍၊
ထမင္းရသာ၊ ဟင္းမပါေၾကာင့္၊
စားသာစားရ၊ မ၀ါး၀သို႔၊
စာေပ့ရသာ၊ စိတ္ဗ်ာပါေၾကာင့္၊
ေရးသာေရးရ၊ ေတြးမလွဘူး။
ကာဗ်ာ့စ်ာန္တြင္း၊ စိတ္ကိုသြင္းလဲ၊
မရွင္းအသိ၊ ယြင္းသတိႏွင့္၊
ထင္မိထင္ရာ၊ စိတ္သညာမဲ့၊
ပညာပ်က္ဘိ၊ ဉာဏ္မရွိေၾကာင့္၊
ခဲဘိေရးဟန္၊ သိပ္မမွန္ဘူး။
သုိ႔ပင္ျဖစ္ညား၊ စိတ္ဗ်ာမ်ားလဲ၊
ေရးသားလိုပါ၊ ၀ါသနာကို၊
ပယ္ခြါစြန္႔ပစ္၊ မျဖစ္သင့္ေၾကာင့္၊
မွားလင့္ေသာစာ၊ မွားကဗ်ာကို၊
ရံခါဖတ္ၾကည့္၊ ေတြ႔ရွိမိေသာ္၊
ဉာဏ္သိဉာဏ္က်ယ္၊ သေဘာႂကြယ္ကာ၊
ကိုယ့္စာကိုယ္ေရး၊ ကိုယ့္အေတြးသို႔၊
အေလးဂရု၊ အစဥ္ျပဳ၍၊
ေထာင္ရႈေ၀ဘန္၊ အျပဳႀကံေလ၊
ဉာေဏသတိ ကင္းေသာေၾကာင့္။
No comments:
Post a Comment