သြတိၳက သို႔မဟုတ္ စၾကာရုပ္

ၿပီးခဲ့တဲ့လေတြတုန္းက ဂ်ာမဏီႏိုင္ရဲ႕ သတင္းမီဒီယာမွန္သမွ်ကို လႊမ္းမိုးခဲ့ရေလာက္ေအာင္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့သတင္းတစ္ပုဒ္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ သတင္းကေတာ့ နာဇီနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သတင္းပါ။ ဂ်ာမဏီဟာ နာဇီဆိုတဲ့အသံၾကားရင္ အခုထိ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္ေနတုန္းပဲ ဆိုတာကို သက္ေသျပေနတဲ့ သေဘာပဲလို႔ က်ေနာ္ကေတာ့ သံုးသပ္မိပါတယ္။

ဂ်ာမဏီသူေလး Rebecca K ဟာ အသက္ (၁၈) ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ အဲဒီအရြယ္ကေလးမွာ သူဟာ Civic Courage ေခၚတဲ့ သတိၱခဲမေလးဆုကို ႏွင္းအပ္ျခင္းခံရပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရးစိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္လြန္းတဲ့ (Neo-Nazis) လက္သစ္နာဇီ၀ါဒီေလးေယာက္လက္ထဲကေန ႏိုင္ငံျခားသားကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ကာကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ ခြန္အားခ်င္းမမွ်တဲ့ အဲဒီလူေတြရဲ႕ အႏိုင္က်င့္တာကို ခံလိုက္ရပါတယ္။ လက္သစ္နာဇီေလးေယာက္ဟာ ရီဘက္ကာကို တြန္းလဲွလုိက္ၿပီး သူ႔မေပါင္မွာ သကၠဋလို (Swastika) သြတိၳကလို႔ေခၚတဲ့ စၾကာရုပ္ကို ဓားနဲ႔ဆြဲျခစ္ေပးခဲ့တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။

လက္သစ္နာဇီေတြကို သတိၱေျပာင္ေျမာက္စြာ တစ္ေယာက္တည္းျပန္လည္ခုခံတိုက္ခိုက္ခဲ့တဲ့ ရီဘက္ကာဟာ ျပည္သူ႔သတိၱဆုကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မေပါင္က ဒဏ္ရာကို စစ္ေဆးတဲ့ဆရာ၀န္ေတြက အဲဒီဒဏ္ရာဟာ ကုိယ့္ဖာသာကို လုပ္ႀကံဖန္တီးထားတာျဖစ္တယ္ လို႔အဆိုထြက္တဲ့အတြက္ သူမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းဟာ Inventing Story လံၾကဳတ္ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔မကို အဲလို အႏိုင္က်င့္တာကို ေဖ်ာက္ခ်က္ေပးႏိုင္တဲ့ မ်က္ျမင္သက္ေသ တစ္စံုတစ္ေယာက္မရွိျခင္း၊ ဆရာ၀န္ေတြရဲ႕စစ္ေဆးခ်က္အရ မိမိဖာသာဖန္းတီးထားျခင္း ဆိုတဲ့စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ရီဘက္ကာဟာ သတင္းမီဒီယာေတြရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီသတင္းမွာ က်ေနာ္စိတ္၀င္စားတာ တစ္ခုပဲပါပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ Swastika လို႔ေခၚတဲ့ စၾကာရုပ္။

ဒီရုပ္ကို က်ေနာ္တို႔ သိေန၊ ျမင္ေန၊ ၾကားေနရတာ ၾကာလွပါၿပီ။ ဘယ္တုန္းက စျမင္ဖူးလဲေမးရင္ ငယ္ငယ္ကတည္းကပဲ လို႔ေျဖရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဂဂနနေတာ့ မသိခဲ့ရပါဘူး။ အဲဒီအရုပ္ကို ျမင္တိုင္း နာဇီဂ်ာမဏီဆိုတာကိုေတာ့ အမွတ္ရေစတာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ နည္းနည္းပါးပါး လိုက္စပ္စုၾကည့္မိတယ္။ အဲဒီစၾကာရုပ္ကို သူ႔ႏိုင္ငံအလိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚၾကတဲ့ အနက္--
တရုပ္လို Wan ၊
အဂၤလိပ္လို Fylfot ၊
ဂ်ာမန္လို Hakenkreuz ၊
ဂရိလို Tetraskelion and Gammadion ၊
သကၠတလို Swastika လို႔ေခၚၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာေတြကေတာ့ အဲဒီအရုပ္ကို စၾကာလို႔ပဲေခၚပါတယ္။ လိုက္စပ္စုၾကည့္ေတာ့ ဒီစၾကာရုပ္ရဲ႕ သမိုင္းဟာ ေထာင္စုႏွစ္နဲ႔ခ်ီေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ သုေတသီတို႔အဆိုအရ ဘီစီတစ္ေထာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက စသံုးခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ လက္ရွိေအဒီခုႏွစ္ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္နဲ႔ေပါင္းရင္ သူ႔သက္တန္းဟာ သုေတသီသမိုင္းအရကိုပဲ ႏွစ္ေပါင္းသံုးေထာင္ေက်ာ္ေနပါၿပီ။

Swastika သို႔မဟုတ္ သြတိၳက ဆိုတာ (သု+အတၳ+ -ိက) ဆိုတဲ့ အကၡရာေတြကို သဒၵါနည္းအရေပါင္းစည္းထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမဂၤလာရွိေသာအရာလို႔ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ ပါဠိဘာသာမွာ အဲဒီစကားလံုးနဲ႔ ဆင္တူ စကားလံုးတစ္လံုးရွိပါတယ္။ သု၀တိၳ ဆိုတဲ့စကားလံုးပါ၊ အဓိပၸါယ္လံုး၀အတူတူပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ သမားေတာ္ေတြ ဆုေပးတဲ့အခါ သု၀တိၳ ေဟာတု= ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာ ရွိပါေစသတည္းလို႔ ေပးၾကတာပါ။

ဒီလိုအဓိပၸါယ္ရွိတဲ့သေကၤတရုပ္ကို ဘာသာတရားတိုင္းလိုလိုနဲ႔ အဖြဲ႔အစည္းအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သံုးခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မဇၥ်ိမေဒသလို႔ေခၚတဲ့ အင္ဒိယေျမထြက္ဘာသာတရားေတြျဖစ္တဲ့ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ ဗုဒၶဘာသာ၊ ဂ်ိန္းဘာသာေတြမွာ သံုးတာေတြ႔ရပါတယ္။ ေကာင္းက်ိဳးမဂၤလာကို ေပးစြမ္းတဲ့ သေကၤတအေနနဲ႔ သံုးခဲ့ၾကတာပါ။ ခရစ္ယန္ဘာသာမထြန္းကားမီေခတ္ကတည္းက ဥေရာပႏိုင္ငံအသီးသီးရွိ ေခတ္အသီးသီးမွာလဲ အဲဒီအရုပ္ကို အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးသံုးခဲ့ၾကေၾကာင္းေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီဘာသာတရားေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြရဲ႕ေခတ္ေတြလက္ထဲမွာရွိေနတုန္းက ဒီစၾကာရုပ္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ဟာ အေပါင္းလကၡဏာရွိၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ရွင္သန္ျခင္းႏွင့္ ကံေကာင္းျခင္းကို ကိုယ္စားျပဳခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဟစ္တလာေခါင္းေဆာင္တဲ့ နာဇီေတြရဲ႕ လက္ထဲေရာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ ဒီစၾကာရုပ္ဟာ မုန္းတီးမႈနဲ႔ ေသဆံုးျခင္းကို ကိုယ္စားျပဳခဲ့ပါတယ္။ နာဇီစၾကာအလံရဲ႕ေအာက္မွာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံခဲ့ၾကရရွာတယ္။ မုန္းတီးျခင္း၊ ညွင္းပင္းႏွိပ္စက္ျခင္း၊ လူမ်ိဳးေရးခဲြျခားျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ေသဆံုးျခင္းေတြဟာ အဲဒီစၾကာရဲ႕ အမွတ္အသားေတြျဖစ္လာခဲ့တယ္။ နာဇီစၾကာအလံေပၚလာၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ လူေတြရဲ႕စိတ္ထဲ ဒီစၾကာရုပ္ဟာ မေကာင္းတဲ့ နိမိတ္ပံုရိပ္ႀကီးတစ္ခု၊ မေကာင္းဆိုး၀ါးေကာင္ႀကီး တစ္ေကာင္အသြင္ ျမင္ေယာင္လာခဲ့တယ္။

လက္၀ဲဘက္ကိုလွည့္တဲ့စၾကာ၊ လက္်ာဘက္ကိုလွည့္တဲ့စၾကာရယ္လို႔ မူရင္းအားျဖင့္ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ လက္်ာဘက္လွည့္တာပဲမ်ားပါတယ္။ နာဇီေတြရဲ႕ စၾကာရုပ္လဲ လက်္ာဘက္ပဲလွည့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အထူးသျဖင့္ ဂ်ပန္၊ကိုးရီးယားႏိုင္ငံေတြမွာရွိတဲ့ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာရဲ႕ စၾကာကေတာ့ လက္၀ဲဘက္လွည့္ပါတယ္။ ဒါကိုပဲ သမုိင္းဆရာေတြက နာရီလက္တံေျပာင္းျပန္လွည့္တဲ့စၾကာလို႔ေခၚၾကပါတယ္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ ဒီအရုပ္သေကၤတကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔သံုးတာ မေတြ႔ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ သကၠဋနဲ႔ ဆက္ႏြယ္မႈရွိတဲ့ ေထရ၀ါဒစာေပသဒၵါက်မ္း၊ အဘိဓာန္အဖြင့္က်မ္းေတြမွာေတာ့ လူေတြရဲ႕သက္တမ္းကိုပိုင္းျခားသတ္မွတ္ေပးတဲ့ ယုဂ္ေလးပါးဆိုတာကို အက်ယ္တ၀င့္ဖြင့္ဆိုထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ကတယုဂ္၊ ေတတာယုဂ္၊ ဒြါပရယုဂ္နဲ႔ ကလိယုဂ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗဟုသုတအျဖစ္ ယုဂ္ေလးပါ သက္တမ္းကို ေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။

(၁) ကတယုဂ္သက္တမ္း== ၁၇၂၈၀၀၀ (တစ္သန္း၊ခုႏွစ္သိန္း၊ႏွစ္ေသာင္း၊ရွစ္ေထာင္)၊
(၂) ေတတာယုဂ္သက္တမ္း== ၁၂၉၆၀၀၀ (တစ္သန္း၊ႏွစ္သိန္း၊ကိုးေသာင္း၊ေျခာက္ေထာင္)၊
(၃) ဒြါပရယုဂ္သက္တမ္း== ၈၆၄၀၀၀ (ရွစ္သိန္း၊ေျခာက္ေသာင္း၊ေလးေထာင္)၊
(၄) ကလိယုဂ္သက္တမ္း== ၄၃၂၀၀၀(ေလးသိန္း၊သံုးေသာင္း၊ႏွစ္ေထာင္)၊
-------------------
စုစုေပါင္း ယုဂ္သက္တမ္း== ၄၃၂၀၀၀၀ (ေလးသန္းသံုးသိန္းႏွစ္ေသာင္း)၊ ျဖစ္ပါတယ္။

ေအာက္ဆံုးက ကလိယုဂ္သက္တမ္းနဲ႔ ဒြါပရယုဂ္သက္တမ္းကိုေပါင္းရင္ ေတတာယုဂ္သက္တမ္း၊ ကလိယုဂ္သက္တမ္းနဲ႔ ေတတာယုဂ္သက္တမ္းကိုေပါင္းရင္ အထက္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ကတယုဂ္သက္တမ္းရပါတယ္။
ဗုဒၶစာေပပညာရွင္ေတြကေတာ့ အဲဒီစၾကာကို ယုဂ္ေလးပါးကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ လို႔သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအရ စၾကာဟာ လက္၀ဲဘက္လွည့္တဲ့အတြက္ လူေတြရဲ႕သက္တမ္းဟာ တိုးတက္မႈကေန ဆုတ္ယုတ္မႈသို႔ ဦးတည္ေၾကာင္းဖြင့္ဆိုပါတယ္။ လက္ရွိေခတ္ကာလကိုလဲ ကလိယုဂ္ေခတ္ သို႔မဟုတ္ ဆုတ္ေခတ္လို႔ ဗုဒၶစာေပပညာရွင္ေတြကသတ္မွတ္ၾကပါတယ္။

ကတယုဂ္ေခတ္မွာ လူေတြဟာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆိုတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္ေလးပါးနဲ႔ အညီေနထိုင္ၾကတဲ့တြက္ ေျခေထာက္ေလးေခ်ာင္းရွိတဲ့စားပြဲခံုတစ္ခုလို သက္တမ္းရွည္ၾကာၿပီး တည္တန္႔ပါတယ္။ ေတတာေခတ္မွာေတာ့ သံုးပါးကိုပဲေကာင္းေကာင္းက်င့္သံုးႏိုင္တဲ့အတြက္ ေျခတစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးေနတဲ့ စားပဲြခံုတစ္ခုလို တည္တန္႔မႈနည္းလာပါတယ္။ ဒြါပရေခတ္ေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားႏွစ္ပါးကိုပဲ လံုလံုၿခံဳၿခံဳက်င့္သံုးႏိုင္ၾကေတာ့လို႔ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက်ိဳးေနတဲ့ စားပြဲခံုတစ္ခုလို သက္တမ္းအက်ျမန္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္ျဖစ္တဲ့ ကလိယုဂ္ေခတ္မွာေတာ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားတစ္ပါးကိုပဲ က်င့္သံုးႏိုင္ေတာ့လို႔ ေျခတစ္ေခ်ာင္းတည္းက်န္တဲ့ စားပြဲခံုတစ္ခုလို လံုး၀မရပ္တည္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သက္တမ္းဟာ ဆုတ္ဆုတ္လိုက္လာပါတယ္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေျပာရရင္ေတာ့ သြတိၳကလို႔ေခၚတဲ့ စၾကာအမွတ္အသားဟာ ကမၻာေျမေပၚမွာ ဘာသာေရးေတြ မထြန္းကားမီကာလ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက လူေတြအသံုးျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးမဂၤလာကို ေဖၚေဆာင္တဲ့ သေကၤတတစ္ခု၊ ဒါေပမဲ့ နာဇီလက္ထဲက်မွ မေကာင္းက်ိဳးအမဂၤလာဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္သြားတဲ့ သေကၤတတစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္းမွတ္သားရပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သေကၤတမွန္သမွ်ဟာ သက္ဆိုင္ရာ အသံုးျပဳတဲ့လူေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္အလိုက္ အနက္သေဘာသက္ေရာက္ေလ့ရွိတဲ့အတြက္ ေနာက္ထပ္ ဒီစၾကာကို တျခားအဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ အသံုးျပဳတဲ့လူေပၚလာရင္လဲ အဲဒီအဓိပၸါယ္အတိုင္း သေဘာသက္ေရာက္သြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။