G-talk ေပၚမွ ရင္ဖြင့္သံမ်ား (၂)

အြန္လိုင္းေပၚက G-talk အဖြဲ႔သားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ အကို/ညီေတြနဲ႔ လြန္စြာခ်စ္ရပါေသာ အမ/ညီမေလးမ်ားရဲ႕ ရင္ဖြင့္သံေတြကို ဆက္ၾကဦးစို႔။ ဒီေန႔အတြက္ ပထမဆံုး ၀င္လာသူကေတာ့ က်ေနာ့္ညီငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကို၀င္းႏိုင္။ သူ႔ G-talk မွာ ဂ်ပန္ရုပ္ပြါးေတာ္ ထိုင္ေတာ္မူဘုရားပံုေတာ္ကို တင္ထားတယ္။ ဘုရားၾကည္ညိဳပံုရတယ္။ ေအးခ်မ္းမႈရဲ႕ သေကၤတတစ္ခုေပါ့။ ဟုတ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ပုထုဇဥ္လူသားေတြဟာ ပူေလာင္မႈေတြနဲ႔ မိတ္ဖြဲ႔ေနၾကရရွာတာကလား။ အဲဒီေတာ့ နည္းနည္းပဲ သက္သာ သက္သာ၊ ေအးျမမႈသေဘာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈသေကၤတကို ေဆာင္တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ရုပ္ပံုေလးေတြဟာ ဖူးေမွ်ာ္သူရဲ႕ရင္ကို တဒဂၤျဖစ္ျဖစ္ အပူကင္းေစတာအမွန္ပါပဲ။ အဲဒီဘုရားပံုေလးနဲ႔အတူ သူေရးထားတဲ့ စာသားေလးက
“ထြက္ေပါက္ကို ရွာမရရင္ ေဖါက္ထြက္ႏိုင္ေအာင္ က်ိဳးစားရမယ္” တဲ့။

အင္း သူေျပာမွ သတိရတယ္။ ကိုယ္လဲ ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနတာ ၾကာၿပီ။ အဲလိုေျပာလို႔ ၀မ္းခ်ဳပ္ေနတယ္လို႔မ်ား အေတြးမလြဲေၾကးေနာ္။ ေက်းဇူးပဲ ညီေလးေရ႕၊ ညီေလးသတိေပးစကားေလးက အကို႔အတြက္ သိပ္အဖိုးတန္သြားၿပီ။ ေဖါက္ထြက္ဖို႔ နည္းလမ္းေလး ဆက္ရွာလိုက္ဦးမယ္။ ညီေလး အရင္ရရင္လဲ လက္တို႔လိုက္ဦးေနာ္။ စာဖတ္သူမ်ားအားလံုးလဲ က်ေနာ့္ညီငယ္ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ေလးကို လက္ကိုင္ျပဳၾကဗ်ိဳ႕။ ထြက္ေပါက္ ရွာမရလို႔ကေတာ့ ေဖါက္ထြက္ဖို႔ ႀကံၾကေပေတာ့။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ညီေလး၀င္းႏိုင္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနေလရဲ႕ဗ်ာ။ တျခားလူေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဘန္ေကာက္ Asian institute of technology မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ က်ေနာ့္ညီမေလး ဇင္လင္းထက္။ သူ႔ကို ခ်စ္စႏိုးေလးနဲ႔ က်ေနာ္က အရူးမေလးလို႔ပဲ ေခၚေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခုခုကိစၥေပၚလာတိုင္း ကိုကိုႀကီးေရ႕လုပ္ပါဦး၊ ညီမေလး ဒီမွာ ဘာညာနဲ႔ နားၾကားကပ္ေအာင္ ပူဆာေလ့ရွိတယ္။ သူ႔ G-talk မွာတင္ထားတဲ့ပံုကေတာ့ က်ေနာ္မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး။ အျမင္ကပ္လို႔။ ဒါေပမဲ့ ေျပာဦးမယ္။ သူ႔ေကာင္ေလးနဲ႔ တြဲၿပီးရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုတင္ထားတယ္။ အဲဒီပံုၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကိုကိုင္ဇာနဲ႔ ေမဆြိတို႔ စံုတဲြဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းစာသားေလး ေျပးသတိရမိတယ္။ “ေနပါေစ---လူေတြ သိေလ--ပိုေကာင္းေလ” ဆိုတာေလ။ လူသိေအာင္ ေၾကာ္ျငာထားတာလား၊ အရင္ဘဲေဟာင္းကို ရြဲ႕ၿပီးတင္ထားလားေတာ့ သိဘူးဗ်ိဳ႕။ ဒါေပမဲ့ သူေရးထားတဲ့ စာသားေလးကေတာ့ သနားစရာ။
"No Water, no electricity. That is AIT life" တဲ့။

အခုလက္ရွိ သူတက္ေနတဲ့ အာစီယံနည္းပညာအင္စတီက်ဴးမွာ ေရမလာ၊ မီးမလာဆိုပဲ။ ဘန္ေကာက္မွာေနာ္။ တစ္ခါတေလ ႀကံဳရတတ္တာေလးေတြ ေနမွာပါ။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားဘ၀မုိ႔လား။ က်ေနာ္လဲ ေက်ာင္းတက္ေနရဆဲ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိတယ္ဗ်ာ။ အေဆာင္မွာ ေရမီးမလာလို႔ကေတာ့ အဲဒီေန႔ အေနခက္ၿပီသာမွတ္။ ဓာတ္ႀကီးေလးပါထဲမွာ ေျမနဲ႔ေလက အလကားရေပမဲ့ (အဟဲ--အခ်ိဳ႕ေနရာမွာေတာ့ ၀ယ္ရေသးသဗ်ာ့) မီးနဲ႔ေရကေတာ့ အလကားမရခ်င္ဘူးမို႔လား။ ေတာ္ေသးတယ္။ ဓာတ္ႀကီးက ေလးပါးတည္းမို႔။ ဆယ္ပါးေလာက္မ်ားရွိရင္ေတာ့ အရူးမေလး ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္မွာ ျမင္ေယာင္မိေသးတယ္။

ညီေလးနဲ႔ ညီမေလးေတြ ေရးထားတဲ့ ရင္ဖြင့္သံေတြကို လႊင့္ထုတ္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ က်ေနာ့္ခ်စ္မမႀကီး ေဒၚစပယ္ရဲ႕ တရားသံေလးကို နားေထာင္လိုက္ၾကဦးစို႔ရဲ႕။ ေျပာရဦးမယ္၊ အမအေၾကာင္း။ ေၾကာ္ျငာေပးမလို႔။ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္တဲ့ သေဘာနဲ႔ပါ။ ဘာလို႔လဲ ဆုိေတာ့ သူ႔ G-talk မွာ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကို တင္ေပးထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ အလည္လာသူဦးေရ (ဖတ္သူမပါ) တိုးပြါးလာရတာ။ အဲဒီေက်းဇူးႀကီးကို ဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ေျပာျပရဦးမယ္။ က်ေနာ့္အမက က်ေနာ့္ထက္ ႀကီးတယ္။ အဟား မွန္လိုက္တာ။ မွန္တာေျပာတာ ဒီတစ္ခါ ပထမဆံုးပဲ လို႔ဆိုရမလိုေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ သူက ဘုရားတရားသိပ္၀ါသနာပါတယ္။ တရားအၿမဲနာတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရန္ကုန္မွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေဟာတဲ့တရားပြဲဆို က်ေနာ့္အမက ေရွ႕ဆံုးက။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ တရားေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြ အလြတ္နီးပါးေတာင္ ရေနၿပီ။ အခုလဲ သူ႔ G-talk မွာဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ေလးတစ္ပုဒ္ကို ေရးထားတယ္။
“သီတဂူစန္းလပမာ၊ ခ်မ္းျမသာယာ၊ ရွိပါေစ” တဲ့။

ၾကည့္စမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ ေမတၱာစိတ္လဲ။ သူနဲ႔ပတ္သက္သူေရာ၊ မပတ္သက္သူေရာ ေအးခ်မ္းေစခ်င္တာ သူ႔စရိုက္ပဲ။ အဲဒီစရိုက္ေလးေၾကာင့္ ေအးျမမႈပါတဲ့ စာသားေလးေတြဆို အမက သိပ္သေဘာက်တာ။ ဒါေၾကာင့္လဲ သူက သူ႔G-talk မွာ အဲလိုသေဘာပါတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြ ေရးထားေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါတေလ က်ေနာ္မသိတာမ်ားရွိရင္ သူ႔ပဲ ေမးရေသးတယ္။ အမက နာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ စပယ္ကို ခ်စ္တယ္။ ျမတ္ႏိုးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔G-talk မွာလဲ စပယ္ပန္းပံုေလး တင္ထားတယ္။ ရနံ႔ေမႊးျခင္း၊ သန္႔ရွင္းျခင္း၊ လွပျခင္း ဆိုတဲ့ ရိုးရိုးဂုဏ္ေတြအျပင္ အျဖဴေရာင္ပြင့္ဖတ္ေလးေတြမို႔ ရုိးသားျခင္းဆိုတဲ့ ဂုဏ္သေကၤတကိုပါ ေဆာင္တာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ အမက အဲဒီစပယ္ပြင့္ေလးလိုပဲ လွတယ္။ ရိုးသားတယ္။ ေနာက္တစ္ခုေျပာရဦးမယ္။ အခုထိ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးဘူး။ ေဘာ္ဒါေဆာင္လဲ ဖြင့္ထားတယ္။ ေၾကာ္ျငာေပးတာ။

ဒီပို႔စ္ေလးကိုေတာ့ ညီေလး ၀င္းႏိုင္၊ ညီမေလး ဇင္လင္းထက္နဲ႔ အမ စပယ္တို႔ရဲ႕ ရင္ဖြင့္သံေလးေတြနဲ႔ အဆံုးသတ္ပါၿပီ။ ေနာက္ပို႔စ္မ်ားမွာလဲ က်ေနာ့္ G-talk ေပၚက အေပါင္းအသင္း၊ ေရာင္းရင္းေတြရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြကို ဆက္လက္ရႈစားၾကပါကုန္။