G-talk ေပၚမွ ရင္ဖြင့္သံမ်ား (၁)

ဒီပို႔စ္ေလးကို ေရးခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ စဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ ဒီေလာက္ၾကာသြားတာ။ စဥ္းစားတယ္ ဆိုတာကလဲ သူမ်ားအေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ သူမ်ားခံစားခ်က္ေတြ၊ ဖြင့္ဟခ်က္ေတြကို ေရးမွာဆိုေတာ့ ေရးရင္ သူတို႔ဘာေျပာမလဲ? ဆဲမ်ားဆဲမလား? ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္ျပန္ေမးမိေနလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ၊ ဆဲခ်င္လဲ ဆဲၾကပေလ့ေစ၊ ေရးခ်င္တဲ့ဟာကို ေရးကိုေရးေတာ့မယ္။ လက္ယားေနၿပီ။ အဟဲ၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ သိပါတယ္။ ဆဲၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္က သူတို႔ခံစားခ်က္ေတြကို ေၾကာ္ညာေပးတာကိုး။ ေၾကာ္ၿပီးေတာ့ ညာေရာင္းတာ။ ဒီပို႔စ္ေလးေရးဖို႔အတြက္ က်ေနာ့္ G-talk ထဲမွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားအားလံုးကို ခြင့္ေတာင္းပါေၾကာင္း အသိေပးပါတယ္ဗ်ာ။

က်ေနာ္ေရးမွာက အြန္လိုင္းေပၚက မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ သူတို႔ G-talk မွာတင္ထားတဲ့ စာသားေလးေတြ၊ အေတြးအေခၚေလးေတြပါ။ အဲဒါေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္ပုိင္ခံစားခ်က္ေတြလဲပါသလို ကိုယ္ပိုင္ခံစားခ်က္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္တဲ့အတြက္ ႀကိဳက္လို႔ တင္ထားတာေတြလဲ ရွိပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ၊ အနည္းဆံုးေတာ့ က်ေနာ့္အထင္ေျပာရရင္ တစ္ဦးခ်င္းစီမွာရွိတဲ့ ႏွလံုးေသြးစက္ေလးေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လို႔ေတာ့ ဆိုခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ေသြးစက္နဲ႔ ေရးထားေပမဲ့ အနီေရာင္ခ်ည္းေတာ့လဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရာင္စံုပန္းခ်ီကားေလးေပါ့။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူမ်ားခံစားခ်က္ကို ပံုတူကူးထားတာေတြလဲ အမ်ားႀကီးပဲကိုး။ သေဘာခ်င္းတိုက္ဆိုင္မႈပဲလို႔ ဆိုရမွာေပါ့။ ဟုတ္စ။

ပထမဆံုး ဒီမွတ္တမ္းေလးထဲမွာ ေနရာယူမည့္သူကေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚက အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ နဒီရဲ႕ ဖြင့္ဟခ်က္။ သူ႔ G-talk မွာတင္ထားတဲ့ စာသားေလးက ဒီလိုပါတဲ့။
“အေကာင္းဆံုးပစၥည္းဆိုတာ ေၾကာ္ျငာေတြထဲမွာပဲ ရွိတယ္၊ အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆုိတာ ၀တၳဳေတြထဲမွာပဲ ရွိတယ္၊ အလွပဆံုးေသာဘ၀ဆိုတာ အိမ္မက္ေတြထဲမွာပဲ ရွိတယ္”။

အင္း---သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေလာကႀကီးရဲ႕ တကယ့္အရွိတရားေတြကို သိရွိနားလည္တတ္ေနၿပီလို႔ အသိအမွတ္ျပဳရေတာ့မလိုပါပဲ။ သူကိုယ္တိုင္ရဲ႕ စာသားေလးေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီထဲမွာ သူ႔ရင္ခြင္ကို လာမွန္တဲ့ မွ်ားတစ္စင္းေတာ့ ပါမွာေပါ့။ “အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္ဆိုတာ ၀တၳဳေတြထဲမွာပဲ ရွိတယ္” ဆိုတဲ့ စကားဟာ သူ႔ရင္ကို ထိရွာသြားတဲ့ မွ်ားေလးတစ္စင္း ျဖစ္ခဲ့ရင္ လက္ရွိသူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ ေနရာယူထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ကို ဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္ျပေနသလဲ? လို႔ က်ေနာ္ေတြးမိတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေလး အခ်စ္စစ္အခ်စ္မွန္နဲ႔ေတြ႔ၿပီး ေၾကာ္ျငာစရာမလိုေအာင္ ေကာင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြနဲ႔ အိမ္မက္အျပင္ဘက္က အေကာင္းဆံုးေသာဘ၀ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ။

အြန္လိုင္းေပၚက ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ခ်စ္ဆံုးညီေလး ေမာင္သုခ (စစ္ကိုင္း)။ သူ႔ G-talk ေပၚမွာ သူကိုယ္တိုင္ ေရကန္ေပါင္ေပၚ ေျခကားယားထိုင္ၿပီး တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ပံုႀကီး တင္ထားေလရဲ႕။ ၿပီးေတာ့ ေအာ္ထားေသးတယ္။
“အာဒမ္ဟာ အခုထိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနဆဲပါ---” တဲ့။
ၾကည့္ရတာကေတာ့ သုခ (စစ္ကိုင္း) ဟာ သမုဒယ ရစ္၀ိုင္းေနတဲ့ပံုပါပဲ။ သူက အာဒမ္ဆိုေတာ့ သူေမွ်ာ္ေနတဲ့သူက ဧ၀ ပဲျဖစ္ရေတာ့မွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခါက သူ႔ကို ေျပာမိေသးတယ္။ ကိုအာဒမ္ေရ႕---ဧ၀ခ်ည္းေမွ်ာ္မေနနဲ႔၊ ဧပိန္လဲ ရွာဦးလို႔။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဧ၀ ကဘယ္ဆီေရာက္လို႔ ဘယ္ေပ်ာက္ေနမွန္းမသိဘူး။ ေတာ္ၾကာ သူေမွ်ာ္ေနတဲ့ ဧ၀က တျခားအာဒမ္တစ္ေယာက္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားေနရင္ က်ေနာ့္ညီေလး သုခေခၚ အာဒမ္ႀကီးေတာ့ ဒုကၡ။ ဒါေၾကာင့္ အႀကံေကာင္းေလးဘာေလး ေပးလိုက္ရေသးတယ္။ ဧပိန္ကိုလဲ စဥ္းစားဦးလို႔ေလ။

လာၿပီ ေနာက္တစ္ေယာက္။ သူက က်ေနာ့္ခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြထဲက တစ္ေယာက္ပါ။ ေကာင္းတူဆိုးဘက္ ဆိုပါေတာ့။ သူ႔အေၾကာင္း ကုိယ္သိ၊ ကိုယ့္အေၾကာင္းသူသိ ဆိုေတာ့ ေျပာရဦးမယ္ အတင္း။ သူ႔နာမည္က ကိုကိုသစ္ တဲ့။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ေပးထားခဲ့တဲ့ နာမည္ေလးပါ။ တကယ္က ကိုသစ္ႏိုင္။ သူ႔ေကာင္မေလးေရွ႕မွာ စရင္းေနာက္ရင္းနဲ႔ က်ေနာ္က ကိုကိုသစ္ ကိုကိုသစ္လို႔ ေခၚရာကေန သူကိုယ္တိုင္ အဲဒီနာမည္ကို သေဘာက်ၿပီး သူ႔ G-talk ကို ကိုကိုသစ္ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ လုပ္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ တင္ထားတဲ့ စာသားလဲ ၾကည့္ဦး။
“အိမ္မက္ထဲအထိ ေခၚသြားမယ္” တဲ့။
ၾကမ္းပံုမ်ားျဖစ္ေတာ့၊ လန္႔ေတာင္ လန္႔တယ္ဗ်ာ။ ေတာ္ေရာ့ေပါ့၊ အျပင္ေလာက္ဆို။ အခုဟာႀကီးက လူၾကားမေကာင္းေအာင္။ အိမ္မက္ထဲ အထိေခၚသြားမယ္ ဆိုပဲ။ တစ္မ်ိဳးေတာ့လဲ မေတြးၾကပါနဲ႔ဗ်ာ။ သူ ဘာအဓိပၸါယ္နဲ႔ေျပာေျပာ။ က်ေနာ္နားလည္တာကေတာ့ သူ႔အခ်စ္ေတြက အိမ္မက္ထဲမွာေတာင္ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနမယ္ လို႔ ဆိုလိုပံုရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ အခ်စ္ႀကီးတဲ့ လူႀကီးဗ်ာ။

အဟမ္း--အဟမ္း--၊ ေနာက္တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာရဦးမယ္။ သူကလဲ က်ေနာ့္လိုပဲ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီဇင္ဘာ တဲ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ဒီဇင္လို႔ပဲ ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ သူက သူ႔ G-talk မွာ ႏွလံုးသားခံစားခ်က္ေတြ သိပ္ေရးေလ့မရွိဘူး။ လက္ေတြ႔က်တဲ့ စာသားေလးေတြ၊ တစ္ခါတစ္ေလ သူႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းပိုဒ္ေလးေတြ တင္ထားတတ္တယ္။ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္၊ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သူ႔ဘ၀ကို၊ အထူးသျဖင့္ လက္ရွိသူေနထိုင္ေနရတဲ့ ဘ၀ရုန္းကန္မႈေတြကို ပံုေဖၚေပးတဲ့ စာသားေတြမ်ိဳး ေရးထားေလ့ရွိတယ္။ ဥပမာ၊ အလုပ္အားရက္ေတြဆို---“သန္႔ရွင္းေရးေန႔” လို႔ေရးၿပီး တံမ်က္လွဲေနတဲ့ ကာတြန္းပံုေလး တင္ထားတတ္တယ္။ တစ္ခါတေလက်---“ထမင္းသြားစားပါသည္” ဆိုၿပီးေတာ့ ေအာ္ထားခဲ့ေသးတယ္။ အခုလဲ သူႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းစာသားေလးတစ္ပုိဒ္ တင္ထားတာေတြ႔ရတယ္။။ ေဆာင္းဦးလႈိင္ရဲ႕ သီခ်င္းစာသားေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ထိရွမႈေတြနဲ႔ ေရာေထြးေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ခံစားမိပါတယ္။
“တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ လြယ္ေပမဲ့ ငါဟာ ရုန္းကန္လာခဲ့ဘူးတယ္၊ က်ိဳးစားခဲ့သမွ် အခ်ီးႏွီးပဲ၊ ဘ၀ဟာ ဒီလိုပဲ” တဲ့။
သူ႔စာဖတ္ၿပီး ငါ သူ႔အတြက္ ဘာကူအညီေပးရင္ေကာင္းမလဲ လို႔ေတာင္ ေတြးမိသဗ်ာ၊ တကယ္ပါ။ က်ေနာ္သိေနတယ္ေလ။ သူတကယ္ရုန္းကန္ေနရတယ္ ဆိုတာကို။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူေရာ က်ေနာ္ေရာက သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ေနေနရတာခ်င္း အတူတူပဲကိုး။ သူ႔စာသားထဲမွာ လက္ရွိအေနအထားကို နာက်ည္းေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေလးေတြ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူမ်ားဆီက အကူအညီတစ္ခုခုကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ေရးထားတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ လံုး၀ယံုပါ။ သူက သိပ္က်ိဳးစားတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၊ သူ႔ဘ၀ကို ဘယ္လို ရုန္းကန္ရမလဲဆိုတာ သူသိတယ္။ ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ေရးသလဲ? က်ေနာ္ေျပာခဲ့ၿပီေလ၊ သူ႔ႏွလံုးသားထဲက ထြက္က်လာတဲ့ ေသြးစက္ေလးေတြနဲ႔ သူ႔ဘ၀ကို ယာယီပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္ ေရးျခစ္လိုက္ျခင္းမွ်ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ေတာ့ မပိုပါဘူး။

ကဲ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲဗ်ိဳ႕။ ဆက္ရဦးမယ္။ သူမ်ားအေၾကာင္း ဒီေနရာကေန တ၀တၿပဲေျပာပစ္မယ္။ အဟဲ၊ ေၾကာ္ျငာေပးမလို႔ပါ။ G-talk ေပၚက က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။