အဲဒင္ဘရာေတာလား (၆)

အဲဒင္ဘရာ၊ နန္းၿမိဳ႕ရြာကား၊
သာယာဆန္းျပား၊ ေဆာက္ဦးမ်ားႏွင့္၊
စည္ကား၀ါထည္၊ နတ္တို႔နယ္သို႔၊
အံ့ဖြယ္ျဖစ္ထူး၊ ျပႆာဒ္မွဴးသည္၊
ဘီလူးေခါင္းသို႔၊ ခြ်န္ခြ်န္တည္း။

အဲဒင္ဘရာရဲတိုက္

Borough Hotel ရွိ ညအိပ္မည့္အခန္းအတြင္း ပစၥည္းမ်ားကို အတန္အသင့္ သိမ္းဆည္းထားခဲ့ၿပီး က်ေနာ္တို႔ေလးေယာက္သား ကားတစ္စီးျဖင့္ အဲဒင္ဘရာရဲတိုက္ရွိရာသို႔ ဦးတည္ေမာင္းႏွင္ခဲ့ၾကသည္။ ရဲတိုက္သြားရာလမ္းေၾကာင္းကို ကားဆရာက ဂဂနနမသိသျဖင့္ လမ္းေဘးက လူအေတာ္မ်ားမ်ားကို ေမးခဲ့ရေသးသည္။ ဟြန္းတီးခံရသည္မွာလဲ ခဏခဏပင္။ တစ္လမ္း၀င္ တစ္လမ္းထြက္ေမာင္းႏွင္ရင္း၊ ေတြ႔တဲ့လူေတြကို ေမးရင္းက ေနာက္ဆံုး ရဲတိုက္လမ္းေပၚေရာက္ခဲ့သည္။ အဲဒင္ဘရာတြင္ ျပႆနာတစ္ခုမွာ ေခတၱခဏကားရပ္ထားစရာ ေနရာျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ခံကားမ်ား၊ ဧည့္သည္ကားမ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ အဲဒင္ဘရာလမ္းေၾကာင္းမ်ားသည္ က်ေနာ္တို႔ကားေလး ထိုးရပ္ဖို႔အတြက္ ေနရာတစ္ခုကို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေပးခဲ့။ ကားရပ္ဖို႔ေနရာကိုပင္ အေတာ္ၾကာၾကာရွာခဲ့ရေသးသည္။ ေနာက္ဆံုးရျပန္ေတာ့လည္း ရဲတိုက္ႏွင့္ အေတာ္လွမ္းကြာေသာ ေနရာတြင္ ခဲရာခက္ဆစ္ရခဲ့သည္။ အလကားရသည္ကား မဟုတ္ေသး။ ရပ္နားခ ပိုက္ဆံေပးရေသးသည္။

မည္သို႔ဆိုေစ၊ က်ေနာ္ေရာက္ခ်င္ခဲ့ေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္ခြင့္ရေခ်ၿပီ။ ယင္းအတြက္ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးပါသည္။ ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။ ဆင္းဆင္းခ်င္း ကားရပ္နားရာ ေနရာ၏ တစ္ဘက္တစ္ခ်က္ရွိ အေဆာက္အဦးႀကီးကို ၾကည့္မိလိုက္သည္။ လြန္စြာႀကီးမားေသာ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္သားမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားပံုကို အတုိင္းသားျမင္ရသည္။ က်ေနာ့္လက္က အသင့္ပါလာေသာ ကင္မရာေလးကို ကိုင္မိလွ်က္သားျဖစ္သြားသည္။ ဓာတ္ပံုရုိက္ယူလိုက္သည္။ ယင္းပတ္၀န္းက်င္ရွိ အေဆာက္အဦးအမ်ားစုသည္ ေက်ာက္တံုးေက်ာက္သားမ်ားကို ခဲြျခမ္းစိပ္ျဖာ၍ ေဆာက္ထားဟန္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အုဌ္ခဲျဖင့္ ေဆာက္ထားေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားမွာ ေႏွာင္းေခတ္ လူေနအိမ္မ်ားသာတည္း။ ေရွးအေဆာက္အဦးမွန္သမွ်ကို ေက်ာက္တံုးမ်ားကို အုဌ္ခဲစီသလို စီၿပီး တည္ေဆာက္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အဂၤလန္တြင္ပင္ ယင္းသို႔ေသာ အေဆာက္အဦးမ်ိဳး အလြန္ေတြ႔ရခဲသည္။

ရဲတိုက္ေပၚသို႔ မေရာက္ခင္ လမ္းတြင္ေတြ႔သမွ် ဓာတ္ပံုရုိက္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလဲ ရိုက္သည္။ သူမ်ားကိုလဲ ရုိက္ေပးသည္။ အထူးသျဖင့္ လွပေသာ ျမင္ကြင္းမ်ားကို ပိုရိုက္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္အတြက္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ဒီေနရာကို ျပန္ေရာက္ဖို႔ရာ မလြယ္ပါ။ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အခါ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ္ျပန္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ဓာတ္ပံုမွတ္တမ္းမ်ားကို စုရုိက္ျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပံုတစ္ပံုသည္ စကားလံုးတစ္ေထာင္ႏွင့္ ညီမွ်သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ဓာတ္ပံုရိုက္ရင္း ရဲတိုက္၀သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ရဲတိုက္တြင္းသို႔ ခ်က္ခ်င္း ၀င္ခြင့္မရ၊ လက္မွတ္၀ယ္ရေသးသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ လူနည္းေနေသာေၾကာင့္ တန္းစီစရာမလိုပဲ လက္မွတ္၀ယ္ခြင့္ရသြားသည္။ ကားဆရာကိုေနလင္းကေျပာျပသည္။ အရင္ေခါက္တုန္းက လက္မွတ္၀ယ္ဖို႔ေရး အၾကာႀကီးတန္းစီခဲ့ရသည္ ဟုဆိုသည္။ လက္မွတ္တစ္ေစာင္ (၁၃)ေပါင္။

လက္မွတ္မ်ား အသီးသီး၀ယ္ၿပီးေသာအခါ ရဲတုိက္အတြင္း မ၀င္ခင္ ရဲတိုက္ရင္ျပင္ကို ျဖတ္ေလွ်ာက္ရေသးသည္။ ယင္းရဲတိုက္ရင္ျပင္သည္ (Edinburgh Military Tattoo) ေခၚ အဲဒင္ဘရာစစ္ေရးျပအခန္းအနား ႏွစ္စဥ္က်ဥ္းပရာ ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ေရာက္သြားခ်ိန္သည္ ယင္းအခန္းအနား က်င္းပရာသီ ၿပီးကာစ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆင္ထားေသာျငမ္းမ်ားကိုပင္ မျဖဳတ္ရေသး။ ရင္ျပင္ကို ျဖတ္ၿပီးေနာက္ ရဲတိုက္ဂိတ္သို႔အ၀င္တြင္ လက္မွတ္ျပရသည္။ ရဲတိုက္၀င္းအတြင္းေရာက္ေသာအခါ ဂိတ္၀ရွိျပန္ၾကားေရးတြင္ နားၾကပ္မ်ားကို ေတာင္းယူႏိုင္သည္။ ယင္းနားၾကပ္မ်ားကို တပ္ထားပါက ရဲတိုက္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သိသင့္သိထိုက္သမွ်ကို ရွင္းျပေေပးေသာ ကက္စက္အသံကို ၾကားရမည္ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ တစ္ေယာက္မွ မယူၾက။ အသံကို နားေထာင္ေနလွ်င္ ရႈခင္းကို ခံစားႏိုင္မည္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ရဲတိုက္ေပၚသုိ႔ ေရာက္ေခ်ၿပီ။ ရဲတိုက္၀င္းအတြင္းရွိ အေဆာက္အဦးမ်ားသည္ အျပင္ပက အေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္ မတူပဲ ေက်ာက္ၾကမ္းမ်ားျဖင့္ အလြန္ခိုင္ခပ္စြာ တည္ေဆာက္ထားသည္။ ၁၂-ရာစုမွ ၂၁-ရာစုအတြင္း တည္ေဆာက္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ပုဂံေခတ္က်န္စစ္သားမင္းလက္ထက္ ကတည္းကျဖစ္ေၾကာင္း ႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္သည္။ ယင္းရဲတိုက္ကို အဲဒင္ဘရာၿမိဳ႕၏ အျမင့္ဆံုးေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ (Fortress) စစ္ခံတပ္အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မီးေတာင္ေက်ာက္သားေပၚတြင္ တည္ေဆာက္သည္ဟု သိရသည္။ အတည္မျပဳႏိုင္ေသာ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ယင္းေဒသတြင္ ဘီစီ (၉) ရာစုကတည္းက လူေနေၾကာင္း မွတ္တမ္းျပဳထားသည္။ ရဲတိုက္ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခါ တကယ္ေကာင္းေသာ ျမင္ကြင္းသည္ ရဲတိုက္ႀကီးမဟုတ္ေတာ့။ ရဲတိုက္သည္ ေရွးေဟာင္း အေဆာက္အဦး အေဟာင္းႀကီး တစ္ခုမွ်သာျဖစ္သည္။ အသို႔ဆိုေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္ အဲဒင္ဘရာသည္ ကမၻာေက်ာ္ခရီးသြားရာေနရာျဖစ္ေနပါသနည္း? အမွန္အားျဖင့္ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ား၏ စိတ္၀င္စားရာသည္ ရဲတိုက္မဟုတ္၊ ရဲတိုက္ေတာင္ကုန္းေပၚမွ ၾကည့္လွ်င္ ျမင္ရေသာ အဲဒင္ဘရာၿမိဳ႕အလွျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။

ရဲတိုက္သည္ အဲဒင္ဘရာအတြက္သာမက၊ စေကာ့တလန္အတြက္ပါ အေရးႀကီးေသာ သမိုင္း၀င္ေနရာတစ္ခုျဖစ္သည္ကား ျငင္းစရာမရွိ။ ယင္းေနရာမွေန၍ အဂၤလိပ္စစ္အင္အားကို ခုခံကာကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ရဲတိုက္သည္ စေကာ့သူရဲေကာင္းမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးရာ ေနရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ေခတ္ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားအတြက္မွာမူ ရဲတိုက္၏ ရာဇ၀င္သည္ အဓိကမဟုတ္ေတာ့။ ရာဇ၀င္ကို သိခ်င္ပါက ရဲတိုက္သို႔သြားစရာမလုိ။ အင္တာနက္ေပၚတြင္ အလြယ္တကူ ဖတ္ရႈႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ရဲတိုက္သို႔လာျခင္းသည္ အဲဒင္ဘရာ၏ အလွကို အေပၚစီးမွ ျမင္လို ၾကည့္လိုေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ အဲဒင္ဘရာသည္ သို႔ကေလာက္လွပေသာ ၿမိဳ႕ပါတည္း။

ရဲတိုက္ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ က်ေနာ္တို႔ကဲ့သို႔ လာလည္သူ ဧည့္သည္ေပါင္းမွာ လူပါးေသာရာသီတြင္ပင္ ႏွစ္ရာသံုးရာခန္႔ရွိေၾကာင္းေတြ႔ရသည္။ ေတာင္ကုန္း၏ အေရွ႕၊ အေနာက္၊ ေတာင္၊ ေျမာက္ဘက္တို႕မွေန၍ ဘယ္ဖက္ကပင္ၾကည့္ၾကည့္၊ ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ အဲဒင္ဘရာသည္ တစ္မ်ိဳးစီတစ္မ်ိဳးစီ အလွပိုလွ်က္ရွိသည္။ ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ ခပ္ေသာ့ေသာ့ တိုက္ခတ္လာေသာ ေလညင္းေလးကို တေျဖးေျဖးရွဴရႈိင္ရင္း ၾကည့္ရႈရေသာ အဲဒင္ဘရာ၏ အလွသည္ ရင္သပ္ရႈေမာဘြယ္ႀကီး အတိျဖစ္သည္။ ထည္၀ါေသာ တိုက္တာမ်ား၊ ခန္းနားေသာ အေဆာက္အဦးမ်ား၊ လွပေသာ ပန္းၿခံမ်ားႏွင့္ လမ္းေပၚတြင္ ဥဒဟုိလူးလားေခါက္တံု႔ သြားေနေသာ ကားရထားမ်ားကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြင္ ျမင္ႏိုင္သည္။ အထူးသျဖင့္ အဲဒင္ဘရာ၏ အလွသည္ အဲဒင္ဘရာရွိ အေဆာက္အဦးမ်ားပင္ျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္ဆိုခ်င္သည္။ ယင္းအတြက္ အဲဒင္ဘရာသားမ်ားသည္ ဂုဏ္ယူမည္ဆိုက ယူထိုက္လွေၾကာင္း က်ေနာ္မွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။

"Old is Gold" ဟု ဆိုရိုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ယင္းအဆိုသည္ အဲဒင္ဘရာအတြက္ ကြက္တိမွန္ေၾကာင္း ေရာက္ဖူးေသာအခါ သိရသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အဲဒင္ဘရာ၏ ေဟာင္းျမင္းေသာ အေဆာက္အဦးႀကီးမ်ားသည္ အဲဒင္ဘရာကို ေရႊေခတ္သို႔ ေရာက္ေစေသာေၾကာင့္တည္း။ ယင္းအေဆာက္အဦးမ်ားကို ၾကည့္ရႈခြင့္ရဖို႔အေရး ကမၻာအရပ္ရပ္မွ ဧည့္သည္မ်ိဳးစံုတို႔ ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ား အကုန္အက်ခံလွ်က္ အဲဒင္ဘရာသို႔ လာေရာက္လည္ပတ္ေနၾကသည္။ အဲဒင္ဘရာတြင္ ေရႊတံုးႀကီးမ်ားရွိသည္ဟုဆိုပါလွ်င္ ယင္းေဟာင္းျမင္းေသာ အေဆာက္အဦးႀကီးမ်ားကို လက္ညႈိးထိုးရေပလိမ့္မည္။ ပုဂံဘုရားမ်ားကို ဖူးရေသာအခါ ေရွးေခတ္ပုဂံသားတို႔၏ ၀ီရိယႏွင့္ သဒၶါတရားကို သိခြင့္ရသလို အဲဒင္ဘရာအေဆာက္အဦးတို႔ကလည္း ေရွးေခတ္စေကာ့လူမ်ိဳးတို႔၏ ၀ီရိယႏွင့္ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးကို ေဖၚညႊန္းလွ်က္ရွိေပသတည္း။