ေပါလိုက္တဲ့ပိုက္ဆံ

ေပါတဲ့လူမ်ားက်ေတာ့ ပိုက္ဆံထားစရာေနရာမရွိဘူးထင္ပါရဲ႕။ ဟုိေလလံပြဲ၀င္ဆြဲလိုက္၊ ဒီေလလံပဲြ၀င္ဆြဲလိုက္နဲ႔၊ ဟုတ္ေနၾကတာ။ ဒါသည္ပင္ သူတို႔ရဲ႕ အေပ်ာ္တမ္းလုပ္တဲ့ စီးပြါးေရးတစ္မ်ိဳးထင္ပါရဲ႕။ က်ေနာ္တို႔မ်ားက်ေတာ့လဲ မြဲလိုက္တာမေျပာနဲ႔ေတာ့။ အဂၤလန္ေရာက္ၿပီး ေက်ာင္းတက္ဖို႔စရိတ္ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္။ တစ္ခါတေလစဥ္းစားမိတယ္။ ငါဘာျဖစ္လို႔မ်ား အဲဒီလူေတြနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္မိတာပါလိမ့္လို႔။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ပဲ ေျဖသိမ့္ရတယ္။ ငါ့ကံေပါ့ ဆိုၿပီးေတာ့ေလ။

ဒီေန႔အင္တာနက္ သတင္းတစ္ပုဒ္ဖတ္လိုက္ရတယ္။ AFP (Agence Frence-Presse) လို႔ေခၚတဲ့ ျပင္သစ္သတင္းဌာနကလာတဲ့ သတင္းပါ။ ေဒၚလာ (၇၁၀၀၀၀) ခုႏွစ္သိန္း၊ တစ္ေသာင္းနဲ႔ ေလလံပဲြမွာ အဆြဲခံလိုက္ရတဲ့ ပစၥည္းေလးတစ္ခုအေၾကာင္း။ သံတိုသံစေလးတစ္ခု။ (၂.၇) မီတာ၊ (၉)ေပေလာက္ပဲရွိတဲ့ သံေခ်ာင္းေလးတစ္ခုပါ။ က်ေနာ့္ကိုေပးရင္ေတာ့ အလကားေတာင္ မယူႏိုင္ဘူး။ တကယ္ေျပာတာပါဗ်ာ။ တန္ဖိုးမသိဘူးေျပာလဲ ခံမွာပဲ။ က်ေနာ္က အဲဒီ ကိုးေပေလာက္ရွိတဲ့ သံေခ်ာင္းအေဟာင္းႀကီးကို ဘာလုပ္ရမွာလဲဗ်ာ။

ဒါေပမဲ့ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းကိုျမတ္ႏုိးတတ္တာလား၊ ပိုက္ဆံေပါလြန္းလို႔ ထားစရာေနရာမရွိတာလား၊ မေျပာတတ္ဘူး။ အေမရိကန္ သူေဌးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အဲဒီသံတိုသံစ အေဟာင္းအျမင္းေလးကို ေဒၚလာခုႏွစ္သိန္းေက်ာ္ေပးၿပီး ၀ယ္သြားေလရဲ႕။ စီးပြါးေရးသမားဆိုေတာ့လဲ ေနာင္ဘယ္လိုအသံုးျပဳရမယ္ဆိုတာ သိခ်င္သိမွာေပါ့ေလ။ က်ေနာ့္ေပးရင္ေတာ့ ေမ်ာက္အုန္းသီးရသလိုေနမွာပဲ။ အဲဒီသံေခ်ာင္းေလးဟာ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာေတြအသံထြက္နဲ႔ (Eiffel Tower) အီဖဲလို႔ေခၚတဲ့ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ၊ ပါရီၿမိဳ႕ရွိ ေမွ်ာ္စဥ္ႀကီးတစ္ခုက မူရင္းအပိုင္းအစေလးတစ္ခုလို႔ဆိုပါတယ္။ (အဂၤလိပ္က အိုင္ဖဲလ္၊ ျပင္သစ္က အဲဖဲလ္ လို႔ အသံထြက္ပါတယ္။ စကားခ်ပ္။)

အီဖဲေမွ်ာ္စဥ္ႀကီးကို ၁၈၈၇-၈၉ခုႏွစ္ေတြမွာ အၿပီးတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေမွ်ာ္စဥ္ပံုစံကို အင္ဂ်င္နီယာႀကီး Gustave Eiffel (ဂုစတက္ အီဖဲ) က ဆြဲခဲ့တာပါ။ ၿပီးေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပဲ ဦးစီးတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေမွ်ာ္စဥ္ႀကီးရဲ႕အျမင့္ဟာ (၃၂၄)မီတာ၊ ေပအားျဖင့္ (၁၀၆၃) တိတိရွိပါတယ္။ တည္ေဆာက္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ႏွစ္ခုရွိပါတယ္။ တစ္ခုက ၿမိဳ႕ေတာ္ပါရီရဲ႕ အလွအပကို ၾကည့္ရႈခံစားဖို႔၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေရဒီယုိအသံလႈိင္းေတြထုတ္လႊင့္ေပးဖို႔ပါ။

ေမွ်ာ္စဥ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္ပါရီရဲ႕အလွအပဟာ ပိုမိုထင္ရွားလာတဲ့အတြက္ အီဖဲေမွ်ာ္စဥ္ႀကီးဟာ ပါရီရဲ႕သေကၤတသာမက၊ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အမွတ္အသားပါ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ပါရီၿမိဳ႕ကို အလည္သြားၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြအတြက္ အီဖဲေမွ်ာ္စဥ္ကို ေနာက္ခံထားၿပီး ဓာတ္ပံုမွ မရိုက္ခဲ့ရရင္ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ေမွ်ာ္စဥ္ႀကီးဟာ အရွိန္ႀကီးလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ေနာက္ပိုင္းမွာ အီဖဲေမွ်ာ္စဥ္ဟာ The Seven Forgotten Modern Wonders of the World လို႔ေခၚတဲ့ ေခတ္သစ္ကမၻာ့အံ့ဘြယ္ ခုႏွစ္ပါးထဲမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီလို ပါရီရဲ႕ အလွ၊ ျပင္သစ္ရဲ႕ သေကၤတ သာမကပဲ ေခတ္သစ္ကမၻာ့အံ့ဘြယ္တစ္ပါးလဲျဖစ္တဲ့ အီဖဲေမွ်ာ္စဥ္ႀကီးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဇရာေထာင္းတဲ့ ဒဏ္ကို အမ်ားနည္းတူခံေနရပါၿပီ။ ဟုိေနရာျပဳတ္က်လိုက္၊ အသစ္နဲ႔အစားထိုးလိုက္၊ ဒီေနရာက ၿပိဳက်လိုက္ ျပန္ျပင္ေဆာက္လိုက္နဲ႔ မူရင္းပံုစံမပ်က္ေအာင္ က်ိဳးစားပန္းစားထိမ္းသိမ္းေနၾကရပါၿပီ။ ႏွစ္ေပါင္းတရာေက်ာ္ခဲ့ၿပီပဲ။ ဒါေပမဲ့ Old is Gold တဲ့။ ေဟာင္းေလ ေကာင္းေလ လို႔ဆိုၾကတယ္မို႔လား။ ထူးဆန္းတယ္ေလ။

ထူးဆန္းတဲ့ အရာေတြထဲမွာ အထူးဆန္းဆံုးအရာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔လူသားေတြရဲ႕စိတ္ပါပဲ။ လူေတြရဲ႕စိတ္ဟာ အင္မတန္ကို ထူးဆန္းပါတယ္။ ၿပိဳင္ဆိုလိုျခင္း၊ ႂကြား၀ါလိုျခင္း၊ သူမ်ားေက်ာတာမခံႏိုင္ျခင္း ဆိုတဲ့ သေဘာတရားေတြဟာ ထူးဆန္းတဲ့စိတ္ရဲ႕ အခက္အလက္ေလးေတြေပါ့။ တကယ္ေတာ့ အီဖဲေမွ်ာ္စင္ရဲ႕ အစအနေလးမေျပာနဲ႔ အီဖဲေမွ်ာ္စင္ႀကီးတစ္ခုလံုးသည္ပင္ မထူးဆန္းပါဘူး။ ထူးဆန္းတဲ့လူေတြရဲ႕စိတ္ေၾကာင့္ မထူးဆန္းတဲ့ သံတိုသံစေလးဟာ တန္ဖိုးႀကီးသြားၿပီးေတာ့ ေဒၚလာ ခုႏွစ္သိန္းေက်ာ္နဲ႔ အေရာင္းထြက္သြားတာ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီသတင္းဟာ ထူးဆန္းသလိုလိုျဖစ္သြားတယ္။

ပစၥည္းတစ္ခုအေရာင္းထြက္ေအာင္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ပြဲစားပါးစပ္ဟာလဲ အေတာ္အေရးပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာလဲ ေကာင္းဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီေလလံပြဲကိုက်င္းပတဲ့ Sotheby's Paris အဖြဲ႕ရဲ႕ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ Mr. Cecile Verdier ကဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေရာင္းေနတာဟာ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားတဲ့ အမွတ္အသားတစ္ခု၊ သေကၤတ တစ္ခုပါ၊ သာမန္မထင္မရွား ပစၥည္းေလးတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ ပါရီၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို ေရာင္းေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ တဲ့။ အဲလိုနဲ႔ အီဖဲရဲ႕ အပဲ့အစေလးဟာ ေဒၚလာခုႏွစ္သိန္းေက်ာ္တန္သြားေလေတာ့ သတည္း ေပါ့။ ေပါလိုက္ပါဘိေတာ့၊ ပိုက္ဆံရယ္။

(http://uk.news.yahoo.com/18/20081126/tod-eiffel-tower-staircase-fragment-fetc-f62056d.html) ကို အေျခခံေရးသားတင္ျပပါသည္။