တိုက္ဆိုင္မႈေလာ၊ ၀ိညာဥ္ရာဇ၀တ္မႈေလာ

တမလြန္ဘ၀ေရာက္သြားတဲ့သူေတြဟာ သူတို႔ခ်စ္တဲ့/မုန္းတဲ့လူေတြ အနီးအနားမွာ ရစ္၀ဲရစ္၀ဲလုပ္ၿပီးေတာ့ အခြင့္ရရင္ ရသလို ေကာင္းက်ိဳး/ဆိုးက်ိဳးေပးတတ္တယ္ ဆိုတဲ့စကားေတြ က်ေနာ္တို႔ငယ္စဥ္က လူႀကီးသူမေတြ ေျပာတာ မၾကာခဏ ၾကားဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္ အသက္ (၁၂)ႏွစ္သားအရြယ္မွာ က်ေနာ့္အေမ ဆံုးပါးရွာတယ္။ အေမဆံုးၿပီးေနာက္ရက္ေတြမွာ အေတာ္ေလးၾကာတဲ့အခ်ိန္ထိ က်ေနာ္တို႔အိမ္ေပၚမွာရွိတဲ့ မီးဖုိေခ်ာင္ေတြ၊ ပန္းကန္စင္ေတြထဲရွိ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ေတြဟာ ေလမတိုး၊ ေၾကာင္မဆိုးပဲ ညညက်ရင္ မၾကာခဏဆိုသလို တ၀ုန္း၀ုန္းတဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ အသံမည္တာကို၊ က်တာတို႔ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။

ထံုးစံအတိုင္း က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ကေလးပီပီ အေမလာပီ၊ အေမလာပီဆိုၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္အတင္းတိုးအိပ္ၾကေတာ့တာပဲ။ အေမကိုခ်စ္လို႔ ငိုရတဲ့မ်က္ရည္ေတြ မေျခာက္ေသးခင္မွာ သရဲေၾကာက္တတ္တဲ့အက်င့္ကလဲရွိေတာ့ ခ်စ္လို႔ငိုရတဲ့မ်က္ရည္ေတြဟာ ေၾကာက္လို႔ငိုရတဲ့မ်က္ရည္ေတြ ျဖစ္လုမတတ္ပါပဲ။ ေနာက္အေတာ္ေလးၾကာေတာ့၊ အေတာ္ေလးဆိုတာ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီအသံေတြ မၾကားရေတာ့ဘူး။ က်ေနာ့္အထက္က အမတို႔ကလဲ အေမ့အတြက္ရည္စူးၿပီး ရက္လည္ဆြမ္း၊ လလည္ဆြမ္းစတဲ့ ေကာင္းမႈေတြလုပ္၊ လုပ္ၿပီးတဲ့ေကာင္းမႈကုသုိလ္အဘို႔ကို အေမ့အတြက္ အမွ်ေပးေ၀ ဆိုေတာ့ အေမတစ္ေယာက္ ကြ်တ္လြတ္သြားေလၿပီလို႔ ယံုၾကည္ၾကၿပီး တစ္အိမ္သားလံုး ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ၾကရျပန္တယ္။

ဒီလိုျဖစ္တာဟာ မွန္ခ်င္လဲ၊ မွန္ႏိုင္တယ္။ မွားခ်င္လဲ မွားႏိုင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဥပါဒါန္(စြဲလမ္းမႈ)ေၾကာင့္ ဥပဒ္ (ေဘးရန္) ေရာက္ဆိုတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာစကားပံုအတုိင္း တစ္စံုတစ္ခုဟာ စိတ္ထဲမွာ ေလးေလးနက္နက္ စြဲလမ္းေနတဲ့အခါ သာမန္အခ်ိန္ျဖစ္ပ်က္ေနက် အျဖစ္အပ်က္ေတြသည္ပင္ အဲလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုယ့္နဲ႔ပဲတိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္ေတာ့သလိုလို ထင္မိတတ္တယ္။ ဥပမာ ကိုယ္ေရွ႕မွာ လူတစ္ေယာက္က ထီြကနဲ႔ တံေထြးေထြးလိုက္တယ္ဆိုပါစို႔။ အဲဒီလူဟာ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့လူ၊ သို႔မဟုတ္ ကိုယ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေယာက္ျဖစ္ေနရင္ သူ႔အျပဳအမူဟာ ကိုယ့္ကို ဘာမွ မထိခိုက္ေစေပမဲ့ ကိုယ္မုန္းတီးတဲ့လူ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုေစာင္းေျမာင္းၿပီးလုပ္တယ္လို႔ ထင္မိတတ္တယ္။ ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ အျပဳအမူကိုလဲ ခ်စ္တဲ့အလိုက္၊ မုန္းတဲ့သူရဲ႕ အျပဳအမူကိုလဲ မုန္းတဲ့အလိုက္ မဆီမဆိုင္ အဓိပၸါယ္လုိက္ေကာက္မိတတ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ အခုက်ေနာ္တင္ျပမယ့္ သတင္းတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ဘယ္လို္အဓိပၸါယ္ေကာက္ရမလဲ မေျပာတတ္ဘူး။ စာဖတ္သူေတြပဲ ၾကည့္က်က္အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူၾကေပေတာ့။ တိုက္ဆိုင္မႈေၾကာင့္လို႔လဲ ဆိုႏိုင္တယ္။ သို႔မဟုတ္-------။ဘရာဇီးႏိုင္ငံရဲ႕ ေတာင္ဘက္စူးစူးျပည္နယ္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ့ Rio Grande do Sul မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ရင္နင့္ဘြယ္ရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုပါ။

Marciana Silva Barcelos လိုေခၚတဲ့ အသက္ (၆၇)ႏွစ္အရြယ္ ဘရာဇီးအမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ မေန႔ကမွ ကပြဲမွာ ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ ေသဆံုးသြားရွာတဲ့ သူ႔ေယာက်္ားကို ဒီေန႔သုသာန္လိုက္ပို႔ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာျပည္က နိဗၺာန္ယာဥ္လို႔ေခၚတဲ့ အသုဘယာဥ္ (hearse) ထဲမွာ အသက္ (၇၆)ႏွစ္ရွိ သြားေလသူႀကီး Josi Silveira Coimbra ရဲ႕ေခါင္းနဲ႔အတူ ဇနီးျဖစ္သူရယ္၊ သားတစ္ေယာက္ရယ္၊ ယာဥ္ေမာင္းသမားတစ္ေယာက္ရယ္ပါလာၾကတယ္။ သုသာန္(cemetery) သြားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ေတာ့ တျခားကားတစ္စီးရုတ္တရက္ေနာက္ကေန အရွိန္နဲ႔ ၀င္ေဆာက္တိုက္တာခံလိုက္ရတယ္။

ကားေပၚပါလာတဲ့ အေလာင္းတင္ေခါင္းႀကီးလဲ ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ေရွ႕ကို ေဆာင့္တိုး တိုးသြားတယ္။ ေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ ဇနီးသည္ရဲ႕ ေခါင္း(အုန္းဆက္)ကို ေနာက္ကေနအရွိန္နဲ႔ ေဆာင့္လိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး အဘြားႀကီးခမွ်ာ ေနရာမွာတင္ ပြဲခ်င္းၿပီး ဆံုးရွာပါေရာ။ ကားေပၚပါတဲ သားနဲ႔ အသုဘယာဥ္ေမာင္းသမားတို႔ေတာ့ အနည္းငယ္စီပဲ ဒဏ္ရာခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို သံုးသပ္ၾကမလဲ။
(၁) မေတာ္တဆလား၊
(၂) တိုက္ဆိုင္မႈလား၊
(၃) ၀ိညာဥ္ေခၚယူမႈလား။