ၾသဂုတ္ (၈) ရက္ မေမ့နဲ႔

တစ္ခါက တို႔ျပည္မွာ
မေမ႔ႏိုင္စရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု
သကၠရာဇ္ ေရတြက္
၈-ရက္နဲ႔ ၈-လ
ခုႏွစ္မွာ ၈၈
တြက္စစ္လိုက္ေသာ္
၂၁-ႏွစ္ေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီ။

ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး အံုႂကြ
ဆႏၵကိုယ္စီ ထုတ္ေဖၚ
လံႈ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကတာကေတာ့
မူ၀ါဒေျပာင္းလဲေရး
ကေလးကအစ လမ္းေပၚထြက္
ရဟန္းေတာ္မ်ားလဲ မေနသာ
အေသအခ်ာ စီတန္း
ဆြမ္းေတာ္အတြက္ မဟုတ္
လမ္းေပၚတက္လို႔ ဟစ္ေအာ္
ေခတ္အေခၚ ဒီမိုကေရစီ
လိုခ်င္ၿပီ ေပးေတာ့ တဲ့။

ထိုစဥ္ေရာ အခါမူ
အုပ္ခ်ဳပ္သူ တစ္သင္း
ေန၀င္း စိန္လြင္နဲ႔
ေဒါက္တာတဲ့ ေမာင္ေမာင္
ေစာေမာင္ကြဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟူ
အပိုလုပ္သူ အမ်ား
ျပည္သူ႔သံ မနာခံ
ရာဇသံေပးႏိုင္ခဲ့ လား?

စည္းလံုးမႈ စြမ္းအား
ေမ့မသြားၾကပါနဲ႔
ဒုိ႔အမ်ား ညီညြတ္မွ
ျပည္ကြ်တ္မွာကို ေတြးၾက
ေရးျပလို႔မရတဲ့
ဒုကၡနဲ႔ေလာကဓံ
ေတာ္လွန္ရင္ မၿမဲပါဘူး။

တိုက္ပဲြရဲ႕ ထံုးစံ
အနာခံရ ရိုးမို႔
အသာစံဖို႔ စဥ္းစား
အခ်င္းမ်ားေနရင္ေတာ့
၈-ရက္န႔ဲ ၈-လ
ေနာင္ႏွစ္တစ္ရာလာေစ
ဒုိ႔တေတြ မလြတ္ေျမာက္
စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ အသက္ဆံုး
အရံႈးေတြနဲ႔ ပ်က္စီး
ဆက္ၿငီး ၾကရဦးမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ေျပာခ်င္တာက
၈၈-အေရးခင္းမွာ
ေသြးခင္းလို႔ အသက္စြန္႔သြားၾကတဲ့
ျပည္သူ႔ရဲေခါင္ ညီေနာင္ေတြနဲ႔
ျပည္သူခ်စ္ရ ညီအမမ်ားကို
ေလးစားဂုဏ္ျပဳ
အေလးထား ပံုတုလို႔
ေနာင္တစ္ခါ အေရးေပၚရင္
ေဘးေခ်ာ္ မေနၾကပါနဲ႔
ေသြးေဖၚ အစစ္ျဖစ္ေစဖို႔
အခုကတည္းက အသင့္ျပင္
အားလံုးပင္ လမ္းေပၚထြက္လို႔
အသက္ေသာ္ စေတးရေစ
အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ဖို႔ရည္
အညီညာနဲ႔ စည္းလံုး
ခရီးဆံုးေအာင္ သြားၾကမယ္။

(၈၈-အေရးေတာ္ပံုကာလအတြင္း စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ အသက္ေပ်ာက္သြားၾကရရွာေသာ ျပည္သူ႔သားေကာင္းမ်ားသို႔ ဤကဗ်ာျဖင့္ ဦးညြတ္ဂုဏ္ျပဳပါသည္။