အခုတေလာ Kindle စာဖတ္စက္ေလး ၀ယ္ၿပီးကတည္းက ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္အနားမကပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနမိတယ္။ စာဖတ္စက္ေလးထဲ ပိုက္ဆံေပးၿပီး၀ယ္ဖတ္ရတဲ့ စာအုပ္ေလးငါးဆယ္အုပ္ေလာက္ download လုပ္ၿပီးေတာ့ အလကားေပးတဲ့ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း တတ္သည့္ပညာမေနသာဆိုသလို download ထားလိုက္တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေတြကို အကုန္ဖတ္ဖို႔ဆိုတာေတာ့ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္လိုတာေပါ့ဗ်ား။ ေသခ်ာပါတယ္။ အကုန္မဖတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ပ်င္းေပသကိုး။ စာအုပ္ေတြ စုရတာ၀ါသနာပါသေလာက္ စာဖတ္ရပ်င္းတာေတာ့ ကိုယ့္အက်င့္တစ္ခုျဖစ္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္သို႔ေသာ္ စာအုပ္နာမည္ေလာက္သိလည္း မဆိုးဘူးဆိုၿပီး စက္ထဲအလကားထည့္လို႔ရတဲ့ စာအုပ္ေတြ အကုန္ဆဲြထည့္ေနတာ။
လက္၀ါးသာသာရွိတဲ့ စက္ကေလးကလည္း စာအုပ္ေပါင္း သံုးေထာင္ငါးရာေက်ာ္ေလာက္ ဆံ့ဆိုကိုးဗ်ာ့။ အခုဆိုရင္ပဲ စက္ေလးထဲမွာ စာအုပ္ေပါင္း (၆၀၀) ရာေက်ာ္ ေနရာယူေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ မွတ္မွတ္ရရ (၂) အုပ္ပဲ လူလားေျမာက္ေအာင္ ဖတ္ၿပီးေသးတယ္။ အဂၤလိပ္၀တၳဳစာအုပ္ေတြ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ တစ္ခါဘူးမွ် အစအဆံုး တစ္အုပ္ကုန္ေအာင္ မဖတ္ဖူးေသးဘူးေျပာရင္ ယံုမလားေတာ့ မသိဘူး။ တကယ္ပါဗ်ာ။ မွန္တာေျပာရင္ ခ်မ္းသာရပါေစ့။ အဲလို အဲလိုနဲ႔ အစအဆံုးတစ္အုပ္စႏွစ္အုပ္စကုန္ေအာင္ေတာ့ ဖတ္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ဖတ္ေနတာ ဘေလာ့ဂ္ေရးဖို႔ေတာင္ ေမ့သြားသဗ်ာ။
ဒီေန႔ေတာ့ (၁၀)-ရက္၊ (၁၀)-လ၊ (၁၀)-ခု လို႔ဆိုသမို႔ မွတ္မွတ္ရရ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို အသက္ျပန္သြင္းရေပးဦးေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ တျခားပုိ႔စ္ေတာ့ မတင္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဘေလာ့ဂါေမဓာ၀ီကို ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ျမန္မာျပည္၊ ကမၻာေအးဘုရားေစ်းက၀ယ္လာတဲ့ ေတာလားစာအုပ္ေလးထဲက ရွိသမွ်ေတာလားေတြ ၀ါသနာပါသူမ်ား ဖတ္ၾကေစေတာ့ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တင္ေပးေနရတုန္းမုိ႔ပါ။ ဒီေန႔ေတာ့ စေလဆရာႀကီး ဦးပုညရဲ႕ ေတာလားေတြကို တင္ေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးပုညကိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ဘြား စာေပ၀ါသနာအိုးေတြ သိၿပီးသားမုိ႔ ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဦးပုညေရးတဲ့ ေတးထပ္အမ်ားစုဟာလည္း ကဗ်ာ၀ါသနာအိုးေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ဦးပုညေရးတဲ့ ေတာလားေတြကိုေတာ့ ဖတ္ဖူးသူ နည္းမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
စေလဆရာႀကီးပုညဟာ ေတးထပ္ပါရဂူႀကီးတစ္ဆူျဖစ္တာနဲ႔အမွ် ေတာလားေတြကို ေရးတဲ့အခါမွာလည္း တျခားေလာလားေရးဆရာေတြရဲ႕ေလသံနဲ႔ တကြဲတျပားစီျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ႔ေတာလားေတြရဲ႕ပံုစံဟာ သူ႔ရဲ႕ကြ်မ္းက်င္ရာ ေတးထပ္ပံုစံေတြ အမ်ားႀကီးပါ၀င္ေနတာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေမတၱာစာေရးဟန္မ်ိဳးလည္း ၀င္ေရာေနတာ ေတြ႔ျမင္ရပါေသးတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေတးထပ္ဟန္ပဲေရာေရာ၊ ေမတၱာစာဟန္ပဲေပါက္ေပါက္ ေတာအေၾကာင္းေရးထားတဲ့စာမို႔ ေတာလားလို႔ပဲ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကဟန္တူေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
(ပ) ဖလ္ေရာင္မွန္ေရာင္၊ လွ်ံေျပာင္ေတာက္ပ၊ ကမၻာ့သယံဇာ၊ ေသလာဂီရိန္၊ စိန္၀ဇီရာ၊ ဂီ၀ါေရာင္--ဖီလာေတာင္--သီတာေမွ်ာင္ေခြပတ္၍၊ ေရရဟတ္ႀကိဳး၊ ေျမမစပ္အုပ္မိုး၍၊ ေနထပ္၍မတိုးပဲ၊ ေမာက္ၿဖိဳး--ေဇာက္ထိုး--ေအာက္လွ်ိဳးက် တသြန္သြန္၊ တမ္းခြန္ နဂါး႐ုပ္၊ ႁပြန္စလုပ္ႏွင့္၊ ျမဳတ္ထဲခ်ည္ ငုတ္ထဲခ်ည္၊ ျမရည္အလွ်ံ၊ ေျမအခံမွ၊ သယံဇာ ေဂါတႏွင့္၊ တာလဘီ--ေမာရဂီ--ေရသီတာအိုင္တြင္း၌၊ ေနညီညာၿပိဳင္က်င္း၍၊ ႀကိဳင္သင္းပ်ံ႕ကုံကမံလို၊ ပြင့္အတံ႐ုိးေပါက္၍၊ ကိုးဆင့္ေျမာက္ျပႆာဒ္ခံ၊ အေသြးႏွင့္အဆင္းမွာ၊ ျခေသၤ့မင္းလည္ဆံလို၊ ျခည္၀ါလွ်ံနီေမာင္း၍၊ သည္ကန္မွာညီစြာေပါင္းရွာၾက၊ ၾကာေခါင္းေလာင္းပဒုမၼာ၊ ငံုခါ--ထံုစြာ--မႈံျပာ၀တ္ဆံ၊ ေလသြဲ႔၍--ေခြႏဲြ႔လို႔--ေႂကြတဲ့မည္ဟန္ပန္လို၊ ၀တ္ေမႊးကို--ဆြတ္ေခြ်းလို႔--ငွက္ေက်းက တညံညံ၊ သံသာသာ--ဖန္ခါခါ--ညံစာစာေဖၚေႏွာလို႔၊ ေခၚေျပာၾက စံုေမာင္ႏွံ၊ ၾကာဆံ--လႊာဟန္--ႏွာတံယွက္တင္၊ ဘက္ရွင္စာခြ႔ံ၊ ညွာၫြတ္၀တ္ဖူး၊ ဆြတ္ခူးႏွိက္ခါ၊ လိပ္ျပာ--ထိပ္မွာ--ရိပ္ခါသံုးစား၊ ပိတုံးပ်ားတို႔၊ နားခ်ည္--သြားခ်ည္--စားတဲ့ခ်ည္ႏွင့္၊ ခ်ားလည္ရစ္လ်က္၊ လွည့္လည္မျပတ္၊ ျမည္ခ်င္းထပ္၍၊ နတ္ဖန္တဲ့ေရ၊ ျမလွ်ံေထြေထြ၊ ကမ္းအေျခ အိုင္စခန္းမွာ၊ နန္းၿမိဳင္သူ ကိႏၷရီတို႔၊ စိန္ဒါလီလည္ကပ္ကို၊ ရည္မွတ္သည္အေမြး၊ မင္ေဆးႏွင့္--တင္ေရးလို႔--သြင္ေသြးကိုမရ၊ ျမေရာင္ ေရႊေရာင္၊ ေလသာေတာင္မွာ၊ ညိဳေရာင္ေရာစပ္၊ ေဇာဘရသ္သို႔၊ ေျပာစမွတ္မထူး၊ ေသာမနသ္ႏူးရန္မို႔၊ တစ္ဦးေသာ ကိႏၷရာမွာ၊ ထိန္ျပာ--မိလႅာ--စိန္ဇာပြင့္ယွက္၊ ၀ါေရာင္--ျပာေရာင္--ခါေတာင္ဘက္သို႔၊ သက္တံေရး--ထြက္ျပန္ေျပး--လက္တံေသးပန္းႏြဲ႕ကို၊ လူငဲ့ဟန္--ယူတဲ့ျပန္--စမ္းခံတဲ့ေရအုိင္၊ နန္းစံတဲ့ ေဟ၀န္ၿမိဳင္၊ ကိႏၷရာေမာင္ႏွံတို႔၊ ေတာင္ပံခ်င္းတင္ယွက္လို႔၊ ၾကင္သက္တူၿပိဳင္ၾကတယ္၊ မစံုသူေဇာျပန္လို႔၊ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ကြ်မ္းလုေအာင္၊ လြမ္းေလာက္တဲ့စန္းအိုင္ ပန္းဂႏိုင္။
(ဒု) အေနာတတၱ၊ ဆဒၵႏၲႏွင့္၊ ကု႑လမည္သာ၊ မႏၵာကိနီ၊ အိုင္၏အလား၊ ႐ုိးမွားသြင္တူ၊ ျမင္သူပန္း႐ံု၊ ကိႏၷရာခင္၊ ဂမုန္းအင္တို႔၊ ကံုးဆင္ျမန္းသည့္၊ ပန္းရဂံုမွာ၊ လမ္းဆံုၾကည့္ခါ၊ တည့္တည့္စိုက္လို႔၊ ေမွ်ာ္လုိက္ပါေသာ္၊ ဖလ္၀ါေရာင္လင္း၊ ေတာင္ေျခရင္း၌၊ ေျမသလင္းျပန္႔၊ လွေခါင္အဆင္း၊ ျမေရာင္လင္းတဲ့၊ မ်က္ခင္းျပန္႔မွာ၊ တသန္႔သန္႔အေျခက်င္းလို႔၊ ေလညင္းခံ ငံ့ၾကတယ္။ ။ပဥၥ႐ူပ၊ တသြင္တူတဲ့၊ ရင္မူလွတို႔၊ ျမျမက္ကိုစား၊ ခ်ိဳတခါခါ၊ ကိုမာယာႏွင့္၊ လိုရာသို႔သြားၾကတယ္။ ။နရားကတစ္အုပ္၊ သဇင္ေရ၀တ္၊ ေျမကိုၫြတ္တဲ့၊ ပန္း၀တ္လႊာကို၊ နမ္းခါစုတ္၍၊ ဆုတ္ခ်ည္တက္ခ်ည္၊ မခို႔တခို႔၊ တ႐ို႕႐ို႕ႏွင့္၊ ေမာင္မယ္တို႔ မည္ၾကတယ္။ ။သည္ကတဖန္၊ မႏုႆီဟ၊ ေျခကိုႂကြ၍၊ ျမပန္း႐ံုကို၊ လွမ္းခုန္ကာစား၊ စကား၀ါ၀တ္၊ ညွာအၫြတ္ကို၊ ဆြတ္တဲ့ကာပင္၊ မ်က္ႏွာပံုၾကည္၊ ၿပံဳးတဲ့ခ်ည္ႏွင့္၊ ကိုယ္တည္တေထြ၊ ဂမုန္းေပါင္းႏွင့္၊ ေဆးေပါင္းစံုတဲ့၊ ရဂံုေဗြမွာ၊ ၾကာေစ့ဆံ သယံဇာ၊ ေဂါဒံႏွင့္ျမင္းသီလာ၊ အနႏၲေလာဟာ၊ သု၀ဏၰပဌာ၊ ေက်ာက္ကြမ္းသီး ေက်ာက္ဘီလူးႏွင့္၊ ထူးလွသည့္ ေက်ာက္ႀကိဳးၾကာ၊ အေရာင္ခ်င္းစုေပါင္း၍၊ ဥေဒါင္းမင္းလည္ဆစ္မွာ၊ သယံဇာေလဟံုး၊ ကမၸာရံေဗြကံုးမွာ၊ ေ၀ဆံုးလို႔စံုလင္စြာ၊ စဥ္ကာ--ယွဥ္ကာ--ဘင္နာထြက္ရန္၊ သုခံေကေလ၊ ေရႊလုပ္ရာ မွတ္စာနားလို႔၊ ဓာတ္သြားႏွင့္ စပ္ထားလို႔ စီရင္ဘန္၊ ၀ိဇၨာပ်ံ--စိတ္ျဖာႀကံ--သံေသ,နာေသ ၀ါေရႊ၀င္းထိမ္၊ စိန္ေရာင္--ျမေရာင္--ေနေရာင္ျပင္းရွိန္၊ ထိန္လို႔ပ်ံတက္ လွ်ံလက္၊ သံလွ်က္ေရာင္--လွ်ံပ်က္ေျပာင္၊ ပင္သူေယာင္ေဗြအုပ္၊ ရင္မူေခါင္ ေရႊကမုဒ္က၊ ေလလႈပ္တိုင္း ဟန္ႏြ႔ဲလို႔၊ စာဖြဲ႔၍ မျဖစ္ေအာင္၊ မပစ္သာ--မခြါသာ--ခ်စ္စရာခင္စရာ၊ ထင္စြာ--ရင္နာ--ပင္မွာျဖတ္လွီး၊ ညွာ၀င္ကို သက္သြင္းလို႔၊ ခ်စ္တင္းစံုမွီးၾကတယ္။ ။ဇနီးဘဲ့ကာမဂုဏ္၊ မညီးတဲ့ အာ႐ံု၊ ရဂံုၿမိဳင္ရိပ္မွာ၊ ျပဒါးငံုအပိုင္စိတ္လို႔၊ ဣစၧိတံ--ပတိၳတံ--သိဒိၶယာကရိစိယံ၊ ၀ိဇံၨတရား၊ သိပံၸေဖြရွာ၊ ေထြတရာစံု၊ ဂဠဳန္သိုက္ဟန္၊ ႏဲြ႔မုတ္သံႏွင့္၊ ႐ုပ္ဖန္တဲ့ေဆးအျပင္၊ ဟုိေတာင္--သည္ေတာင္--လွ်ိဳေျမွာင္ေကြ႔မွာ၊ ေဆးရနံ႔တလႈိင္လႈိင္၊ ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕ တႀကိဳင္ႀကိဳင္။
(တ) စံုဂႏိုင္စန္းေကြ႔မွာ၊ ပန္းေမြ႔ရာ ဇာတြန္႔ႏွင့္၊ ညွာၫြတ္ခ်င္းေပယွက္၍၊ ေျမမ်က္ႏွာရစ္၊ ေခြလက္်ာလွစ္ပါလို႔၊ စိန္စစ္တဲ့ထြဋ္ဂူမွာ၊ သံပန္းေသေက်ာက္ျဖာခင္းလို႔၊ အ႒မုတ္အင္း ၾတင္းေခ်၊ အဆံုးျပန္ ယြင္းမေသြ၊ အစမွာ အ႒ေခ်၊ ဂမုဓာတ္သက္ပါေစ၊ ခ႐ုပတ္လက္်ာေခြ၊ ေဆးႀကိတ္ရန္ အင္းေခ်လ်က္၊ က်င္းပကာ သူေနသည့္၊ ေဇာ္ေဖေမာင္--ေလွ်ာ္ေတေဆာင္--ေဘာ္ေငြေရာင္သြားျဖဴႏွင့္၊ မုတ္ဆိတ္ထူ က်င္စြယ္႐ႈပ္လို႔၊ မဟာၿမိဳင္ ဂူလိုဏ္မုတ္မွာ၊ ေဆးစုတ္ခါ မႏၲာန္ႏိႈးလို႔၊ ေရးလုပ္ခါ ႀကံဖန္ႀကိဳးလို႔၊ တိုးတိုးသံ--ညိဳးညိဳးညံ--ေၾသာင္းဒူရမႏၲာန္၊ ေကာင္းမူပ ဟန္ပန္၊ ဟိန္းသံ--ႀကိမ္းသံ--႐ႈိန္းအလွ်ံေထြး၊ ဥံဳသံ ထံုခံေကြ်းလို႔၊ ၿမိင္ယံမွာ လႈိင္သံေပးလို႔၊ ေလးေလးႏႈတ္--ေက်းေက်းက်ဳပ္ငွက္သံ၊ သာရကာ ဥၾသတုိ႔၊ မာဂဓာႏႈတ္ေႏွာလို႔၊ ေျပာၾကသည့္သဏၭာန္၊ ဖန္ဖန္--ညံညံ--တန္တန္--ႂကြက္ႂကြက္၊ မႏၲာန္--အသံ--ႀကံဘန္ခက္ေအာင္၊ မ၀က္ခြဲသာ၊ နက္နဲစြာႏွင့္၊ နာဂရီ--ဘင္ဂရီ၊ ဆန္းကလာပ္အညီ၊ သီဟုိဠ္သံ--မွီခိုဉာဏ္၊ အဟံမမ၊ ႀကိမ္းသံပလွ်က္၊ ထေယာင္--ထိုင္ေယာင္--မႈိင္ေယာင္ႏွင့္တမ္း၊ ဖလ္ဂူ--စံယူ--ဟန္မူဖမ္းလို႔၊ ေၾသာင္းသံ--ဥံဳသံ--အံ့မခန္းလို႔၊ ႀကံသူ--ဖန္သူ--ၾကာျဖဴပန္းလို႔၊ ခ်က္ေဆး--ဂြ်တ္ေဆး--နိမၼာလွ်မ္းလွ်မ္း၊ ဣႏၵာ--ေဒ၀ါ--ျဗဟၼာတန္းေလာက္ကဲ့၊ လြမ္းစရာစံုေျခ ႀကံဳရေလ။
လက္၀ါးသာသာရွိတဲ့ စက္ကေလးကလည္း စာအုပ္ေပါင္း သံုးေထာင္ငါးရာေက်ာ္ေလာက္ ဆံ့ဆိုကိုးဗ်ာ့။ အခုဆိုရင္ပဲ စက္ေလးထဲမွာ စာအုပ္ေပါင္း (၆၀၀) ရာေက်ာ္ ေနရာယူေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ မွတ္မွတ္ရရ (၂) အုပ္ပဲ လူလားေျမာက္ေအာင္ ဖတ္ၿပီးေသးတယ္။ အဂၤလိပ္၀တၳဳစာအုပ္ေတြ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ တစ္ခါဘူးမွ် အစအဆံုး တစ္အုပ္ကုန္ေအာင္ မဖတ္ဖူးေသးဘူးေျပာရင္ ယံုမလားေတာ့ မသိဘူး။ တကယ္ပါဗ်ာ။ မွန္တာေျပာရင္ ခ်မ္းသာရပါေစ့။ အဲလို အဲလိုနဲ႔ အစအဆံုးတစ္အုပ္စႏွစ္အုပ္စကုန္ေအာင္ေတာ့ ဖတ္ဦးမယ္ဆိုၿပီး ဖတ္ေနတာ ဘေလာ့ဂ္ေရးဖို႔ေတာင္ ေမ့သြားသဗ်ာ။
ဒီေန႔ေတာ့ (၁၀)-ရက္၊ (၁၀)-လ၊ (၁၀)-ခု လို႔ဆိုသမို႔ မွတ္မွတ္ရရ ဘေလာ့ဂ္ေလးကို အသက္ျပန္သြင္းရေပးဦးေတာ့မယ္။ ဒါေပမဲ့ တျခားပုိ႔စ္ေတာ့ မတင္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဘေလာ့ဂါေမဓာ၀ီကို ကတိေပးထားတဲ့အတိုင္း ျမန္မာျပည္၊ ကမၻာေအးဘုရားေစ်းက၀ယ္လာတဲ့ ေတာလားစာအုပ္ေလးထဲက ရွိသမွ်ေတာလားေတြ ၀ါသနာပါသူမ်ား ဖတ္ၾကေစေတာ့ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တင္ေပးေနရတုန္းမုိ႔ပါ။ ဒီေန႔ေတာ့ စေလဆရာႀကီး ဦးပုညရဲ႕ ေတာလားေတြကို တင္ေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးပုညကိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ဘြား စာေပ၀ါသနာအိုးေတြ သိၿပီးသားမုိ႔ ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ေၾကာင္း မိတ္ဆက္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ဦးပုညေရးတဲ့ ေတးထပ္အမ်ားစုဟာလည္း ကဗ်ာ၀ါသနာအိုးေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ဦးပုညေရးတဲ့ ေတာလားေတြကိုေတာ့ ဖတ္ဖူးသူ နည္းမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
စေလဆရာႀကီးပုညဟာ ေတးထပ္ပါရဂူႀကီးတစ္ဆူျဖစ္တာနဲ႔အမွ် ေတာလားေတြကို ေရးတဲ့အခါမွာလည္း တျခားေလာလားေရးဆရာေတြရဲ႕ေလသံနဲ႔ တကြဲတျပားစီျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ သူ႔ေတာလားေတြရဲ႕ပံုစံဟာ သူ႔ရဲ႕ကြ်မ္းက်င္ရာ ေတးထပ္ပံုစံေတြ အမ်ားႀကီးပါ၀င္ေနတာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေမတၱာစာေရးဟန္မ်ိဳးလည္း ၀င္ေရာေနတာ ေတြ႔ျမင္ရပါေသးတယ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေတးထပ္ဟန္ပဲေရာေရာ၊ ေမတၱာစာဟန္ပဲေပါက္ေပါက္ ေတာအေၾကာင္းေရးထားတဲ့စာမို႔ ေတာလားလို႔ပဲ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကဟန္တူေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
(ပ) ဖလ္ေရာင္မွန္ေရာင္၊ လွ်ံေျပာင္ေတာက္ပ၊ ကမၻာ့သယံဇာ၊ ေသလာဂီရိန္၊ စိန္၀ဇီရာ၊ ဂီ၀ါေရာင္--ဖီလာေတာင္--သီတာေမွ်ာင္ေခြပတ္၍၊ ေရရဟတ္ႀကိဳး၊ ေျမမစပ္အုပ္မိုး၍၊ ေနထပ္၍မတိုးပဲ၊ ေမာက္ၿဖိဳး--ေဇာက္ထိုး--ေအာက္လွ်ိဳးက် တသြန္သြန္၊ တမ္းခြန္ နဂါး႐ုပ္၊ ႁပြန္စလုပ္ႏွင့္၊ ျမဳတ္ထဲခ်ည္ ငုတ္ထဲခ်ည္၊ ျမရည္အလွ်ံ၊ ေျမအခံမွ၊ သယံဇာ ေဂါတႏွင့္၊ တာလဘီ--ေမာရဂီ--ေရသီတာအိုင္တြင္း၌၊ ေနညီညာၿပိဳင္က်င္း၍၊ ႀကိဳင္သင္းပ်ံ႕ကုံကမံလို၊ ပြင့္အတံ႐ုိးေပါက္၍၊ ကိုးဆင့္ေျမာက္ျပႆာဒ္ခံ၊ အေသြးႏွင့္အဆင္းမွာ၊ ျခေသၤ့မင္းလည္ဆံလို၊ ျခည္၀ါလွ်ံနီေမာင္း၍၊ သည္ကန္မွာညီစြာေပါင္းရွာၾက၊ ၾကာေခါင္းေလာင္းပဒုမၼာ၊ ငံုခါ--ထံုစြာ--မႈံျပာ၀တ္ဆံ၊ ေလသြဲ႔၍--ေခြႏဲြ႔လို႔--ေႂကြတဲ့မည္ဟန္ပန္လို၊ ၀တ္ေမႊးကို--ဆြတ္ေခြ်းလို႔--ငွက္ေက်းက တညံညံ၊ သံသာသာ--ဖန္ခါခါ--ညံစာစာေဖၚေႏွာလို႔၊ ေခၚေျပာၾက စံုေမာင္ႏွံ၊ ၾကာဆံ--လႊာဟန္--ႏွာတံယွက္တင္၊ ဘက္ရွင္စာခြ႔ံ၊ ညွာၫြတ္၀တ္ဖူး၊ ဆြတ္ခူးႏွိက္ခါ၊ လိပ္ျပာ--ထိပ္မွာ--ရိပ္ခါသံုးစား၊ ပိတုံးပ်ားတို႔၊ နားခ်ည္--သြားခ်ည္--စားတဲ့ခ်ည္ႏွင့္၊ ခ်ားလည္ရစ္လ်က္၊ လွည့္လည္မျပတ္၊ ျမည္ခ်င္းထပ္၍၊ နတ္ဖန္တဲ့ေရ၊ ျမလွ်ံေထြေထြ၊ ကမ္းအေျခ အိုင္စခန္းမွာ၊ နန္းၿမိဳင္သူ ကိႏၷရီတို႔၊ စိန္ဒါလီလည္ကပ္ကို၊ ရည္မွတ္သည္အေမြး၊ မင္ေဆးႏွင့္--တင္ေရးလို႔--သြင္ေသြးကိုမရ၊ ျမေရာင္ ေရႊေရာင္၊ ေလသာေတာင္မွာ၊ ညိဳေရာင္ေရာစပ္၊ ေဇာဘရသ္သို႔၊ ေျပာစမွတ္မထူး၊ ေသာမနသ္ႏူးရန္မို႔၊ တစ္ဦးေသာ ကိႏၷရာမွာ၊ ထိန္ျပာ--မိလႅာ--စိန္ဇာပြင့္ယွက္၊ ၀ါေရာင္--ျပာေရာင္--ခါေတာင္ဘက္သို႔၊ သက္တံေရး--ထြက္ျပန္ေျပး--လက္တံေသးပန္းႏြဲ႕ကို၊ လူငဲ့ဟန္--ယူတဲ့ျပန္--စမ္းခံတဲ့ေရအုိင္၊ နန္းစံတဲ့ ေဟ၀န္ၿမိဳင္၊ ကိႏၷရာေမာင္ႏွံတို႔၊ ေတာင္ပံခ်င္းတင္ယွက္လို႔၊ ၾကင္သက္တူၿပိဳင္ၾကတယ္၊ မစံုသူေဇာျပန္လို႔၊ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ကြ်မ္းလုေအာင္၊ လြမ္းေလာက္တဲ့စန္းအိုင္ ပန္းဂႏိုင္။
(ဒု) အေနာတတၱ၊ ဆဒၵႏၲႏွင့္၊ ကု႑လမည္သာ၊ မႏၵာကိနီ၊ အိုင္၏အလား၊ ႐ုိးမွားသြင္တူ၊ ျမင္သူပန္း႐ံု၊ ကိႏၷရာခင္၊ ဂမုန္းအင္တို႔၊ ကံုးဆင္ျမန္းသည့္၊ ပန္းရဂံုမွာ၊ လမ္းဆံုၾကည့္ခါ၊ တည့္တည့္စိုက္လို႔၊ ေမွ်ာ္လုိက္ပါေသာ္၊ ဖလ္၀ါေရာင္လင္း၊ ေတာင္ေျခရင္း၌၊ ေျမသလင္းျပန္႔၊ လွေခါင္အဆင္း၊ ျမေရာင္လင္းတဲ့၊ မ်က္ခင္းျပန္႔မွာ၊ တသန္႔သန္႔အေျခက်င္းလို႔၊ ေလညင္းခံ ငံ့ၾကတယ္။ ။ပဥၥ႐ူပ၊ တသြင္တူတဲ့၊ ရင္မူလွတို႔၊ ျမျမက္ကိုစား၊ ခ်ိဳတခါခါ၊ ကိုမာယာႏွင့္၊ လိုရာသို႔သြားၾကတယ္။ ။နရားကတစ္အုပ္၊ သဇင္ေရ၀တ္၊ ေျမကိုၫြတ္တဲ့၊ ပန္း၀တ္လႊာကို၊ နမ္းခါစုတ္၍၊ ဆုတ္ခ်ည္တက္ခ်ည္၊ မခို႔တခို႔၊ တ႐ို႕႐ို႕ႏွင့္၊ ေမာင္မယ္တို႔ မည္ၾကတယ္။ ။သည္ကတဖန္၊ မႏုႆီဟ၊ ေျခကိုႂကြ၍၊ ျမပန္း႐ံုကို၊ လွမ္းခုန္ကာစား၊ စကား၀ါ၀တ္၊ ညွာအၫြတ္ကို၊ ဆြတ္တဲ့ကာပင္၊ မ်က္ႏွာပံုၾကည္၊ ၿပံဳးတဲ့ခ်ည္ႏွင့္၊ ကိုယ္တည္တေထြ၊ ဂမုန္းေပါင္းႏွင့္၊ ေဆးေပါင္းစံုတဲ့၊ ရဂံုေဗြမွာ၊ ၾကာေစ့ဆံ သယံဇာ၊ ေဂါဒံႏွင့္ျမင္းသီလာ၊ အနႏၲေလာဟာ၊ သု၀ဏၰပဌာ၊ ေက်ာက္ကြမ္းသီး ေက်ာက္ဘီလူးႏွင့္၊ ထူးလွသည့္ ေက်ာက္ႀကိဳးၾကာ၊ အေရာင္ခ်င္းစုေပါင္း၍၊ ဥေဒါင္းမင္းလည္ဆစ္မွာ၊ သယံဇာေလဟံုး၊ ကမၸာရံေဗြကံုးမွာ၊ ေ၀ဆံုးလို႔စံုလင္စြာ၊ စဥ္ကာ--ယွဥ္ကာ--ဘင္နာထြက္ရန္၊ သုခံေကေလ၊ ေရႊလုပ္ရာ မွတ္စာနားလို႔၊ ဓာတ္သြားႏွင့္ စပ္ထားလို႔ စီရင္ဘန္၊ ၀ိဇၨာပ်ံ--စိတ္ျဖာႀကံ--သံေသ,နာေသ ၀ါေရႊ၀င္းထိမ္၊ စိန္ေရာင္--ျမေရာင္--ေနေရာင္ျပင္းရွိန္၊ ထိန္လို႔ပ်ံတက္ လွ်ံလက္၊ သံလွ်က္ေရာင္--လွ်ံပ်က္ေျပာင္၊ ပင္သူေယာင္ေဗြအုပ္၊ ရင္မူေခါင္ ေရႊကမုဒ္က၊ ေလလႈပ္တိုင္း ဟန္ႏြ႔ဲလို႔၊ စာဖြဲ႔၍ မျဖစ္ေအာင္၊ မပစ္သာ--မခြါသာ--ခ်စ္စရာခင္စရာ၊ ထင္စြာ--ရင္နာ--ပင္မွာျဖတ္လွီး၊ ညွာ၀င္ကို သက္သြင္းလို႔၊ ခ်စ္တင္းစံုမွီးၾကတယ္။ ။ဇနီးဘဲ့ကာမဂုဏ္၊ မညီးတဲ့ အာ႐ံု၊ ရဂံုၿမိဳင္ရိပ္မွာ၊ ျပဒါးငံုအပိုင္စိတ္လို႔၊ ဣစၧိတံ--ပတိၳတံ--သိဒိၶယာကရိစိယံ၊ ၀ိဇံၨတရား၊ သိပံၸေဖြရွာ၊ ေထြတရာစံု၊ ဂဠဳန္သိုက္ဟန္၊ ႏဲြ႔မုတ္သံႏွင့္၊ ႐ုပ္ဖန္တဲ့ေဆးအျပင္၊ ဟုိေတာင္--သည္ေတာင္--လွ်ိဳေျမွာင္ေကြ႔မွာ၊ ေဆးရနံ႔တလႈိင္လႈိင္၊ ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕ တႀကိဳင္ႀကိဳင္။
(တ) စံုဂႏိုင္စန္းေကြ႔မွာ၊ ပန္းေမြ႔ရာ ဇာတြန္႔ႏွင့္၊ ညွာၫြတ္ခ်င္းေပယွက္၍၊ ေျမမ်က္ႏွာရစ္၊ ေခြလက္်ာလွစ္ပါလို႔၊ စိန္စစ္တဲ့ထြဋ္ဂူမွာ၊ သံပန္းေသေက်ာက္ျဖာခင္းလို႔၊ အ႒မုတ္အင္း ၾတင္းေခ်၊ အဆံုးျပန္ ယြင္းမေသြ၊ အစမွာ အ႒ေခ်၊ ဂမုဓာတ္သက္ပါေစ၊ ခ႐ုပတ္လက္်ာေခြ၊ ေဆးႀကိတ္ရန္ အင္းေခ်လ်က္၊ က်င္းပကာ သူေနသည့္၊ ေဇာ္ေဖေမာင္--ေလွ်ာ္ေတေဆာင္--ေဘာ္ေငြေရာင္သြားျဖဴႏွင့္၊ မုတ္ဆိတ္ထူ က်င္စြယ္႐ႈပ္လို႔၊ မဟာၿမိဳင္ ဂူလိုဏ္မုတ္မွာ၊ ေဆးစုတ္ခါ မႏၲာန္ႏိႈးလို႔၊ ေရးလုပ္ခါ ႀကံဖန္ႀကိဳးလို႔၊ တိုးတိုးသံ--ညိဳးညိဳးညံ--ေၾသာင္းဒူရမႏၲာန္၊ ေကာင္းမူပ ဟန္ပန္၊ ဟိန္းသံ--ႀကိမ္းသံ--႐ႈိန္းအလွ်ံေထြး၊ ဥံဳသံ ထံုခံေကြ်းလို႔၊ ၿမိင္ယံမွာ လႈိင္သံေပးလို႔၊ ေလးေလးႏႈတ္--ေက်းေက်းက်ဳပ္ငွက္သံ၊ သာရကာ ဥၾသတုိ႔၊ မာဂဓာႏႈတ္ေႏွာလို႔၊ ေျပာၾကသည့္သဏၭာန္၊ ဖန္ဖန္--ညံညံ--တန္တန္--ႂကြက္ႂကြက္၊ မႏၲာန္--အသံ--ႀကံဘန္ခက္ေအာင္၊ မ၀က္ခြဲသာ၊ နက္နဲစြာႏွင့္၊ နာဂရီ--ဘင္ဂရီ၊ ဆန္းကလာပ္အညီ၊ သီဟုိဠ္သံ--မွီခိုဉာဏ္၊ အဟံမမ၊ ႀကိမ္းသံပလွ်က္၊ ထေယာင္--ထိုင္ေယာင္--မႈိင္ေယာင္ႏွင့္တမ္း၊ ဖလ္ဂူ--စံယူ--ဟန္မူဖမ္းလို႔၊ ေၾသာင္းသံ--ဥံဳသံ--အံ့မခန္းလို႔၊ ႀကံသူ--ဖန္သူ--ၾကာျဖဴပန္းလို႔၊ ခ်က္ေဆး--ဂြ်တ္ေဆး--နိမၼာလွ်မ္းလွ်မ္း၊ ဣႏၵာ--ေဒ၀ါ--ျဗဟၼာတန္းေလာက္ကဲ့၊ လြမ္းစရာစံုေျခ ႀကံဳရေလ။
2 comments:
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္
ႀကိဳက္သြားၿပီဗ်ိဳ ့။ ေစာေစာစီးစီး ေအာ္ၿပီးရြတ္ပစ္လုိက္တယ္။ ထပ္တြန္႔ေလးေတြကို သေဘာက်လုိ႔။
"သူ႔ဟန္ သူ႔မာန္ သူ႔ထံမွာ ရွိသမုိ႔၊ အသိရယ္ေျပာင္၊ ကုိေမာင္ ဟုိေခ်ာင္ ပ်ိဳေႏွာင္ လြမ္းရတယ္၊ ဆန္းလွ မွန္းရ တမ္းတသည့္ကုိယ္၊ စခန္းရယ္ကထုိထုိ။"
သတင္း အဖ်င္း အတင္းေတြ ဖယ္ရွားလုိ႔၊ ထား၀ယ္သားမုိ႔၊ ထင္ရွား ျမင္မွား ကင္စားသည့္ ပင္လယ္စာ၊ လူလယ္မွာ စိတ္ပုတီးနဲ႔၊ ရိပ္ႀကီးၿမဳံ ပိတ္ႀကီးၿခဳံ ဟိတ္ႀကီးဖုံဖုံန႔ဲ၊ ကဆုန္ရာသီ၊ ခါမီထြက္လုိ႔ရယ္၊ မင္းထက္ ပ်င္းခ်က္ ကြင္းထက္မွာ သူေပ်ာ္ပါလုိ႔၊ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္တေနရွာသည္၊ ဘယ္ဆီဘယ္၀ယ္ေျမာက္ေတာင္။ ။ း))
ေရာေယာင္လုပ္ၾကည့္သြားတာ။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
Post a Comment