အညာသားေလးမ်ား

ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ဆိုရိုးျပဳေနက် စကားတစ္ခြန္းရွိသဗ်ာ့ “သံပုရာသီးလို ႀကီးေလ ခ်ဥ္ေလပဲ” တဲ့။ ဒီစကားကို ဘယ္ေနရာမွာ သံုးလဲဆိုတာ စာဖတ္သူတို႔သိၿပီးသားမို႔ ထပ္မေျပာေတာ့ပါ။ ဒါေပမဲ့ သိပံၸေခတ္ႀကီး တိုးတက္ထြန္းကားလာတာနဲ႔အမွ် ခ်ဥ္တဲ့ သံပုရာသီးေတြလဲ ခ်ိဳကုန္ပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေနတုန္းက အဂၤလိပ္စာသင္တဲ့ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က သံပုရာအခ်ိဳသီးေတြ ယူလာၿပီး မၾကာခဏေကြ်းတာ စားခဲ့ရဖူးတယ္။ ျမန္မာရာဇ၀င္မွာလည္း ဖတ္ဖူးသမို႔လား၊ က်န္စစ္သားရဲ႕ အရိႏၵမာလွံနဲ႔ထိုးလိုက္ရင္ ခ်ဥ္တဲ့အသီးေတြအားလံုး ခ်ိဳသြားတယ္ဆိုတာေလ။

ျမန္မာလူမ်ိဳးအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးမိဘဆရာသမားေတြက ကေလးငယ္ေတြကို မလိမ္ဖို႔မညာဖို႔ ဆံုးမသြန္သင္ေလ့ရွိၾကတယ္။ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ အေလ့အထ တစ္ခုေပါ့ဗ်ား။ ဒါေပမဲ့ ဆိုးတဲ့ကေလးေတြကေတာ့ ဒီေလာက္သြန္သင္ဆံုးမေနတဲ့ၾကားထဲက ရေအာင္ဆိုးေနၾကတုန္းေပါ့။ ဆိုးမွာေပါ့၊ ကေလးေပပဲကိုး။ အခ်ိဳ႕ကေလးမ်ားက်ေတာ့လည္း လူႀကီးေတြက ဘာမွမေျပာရပဲနဲ႔ကို ေကာင္းေနၾကတာ ေတြ႔ဖူးပါရဲ႕။ ဒီေတာ့ ေမးခြန္တစ္ခုက “ကေလးတစ္ေယာက္ဆိုးျခင္း/ေကာင္းျခင္းဆိုတဲ့ ျပႆနာဟာ လူႀကီးမိဘေတြရဲ႕ ဆံုးမသြန္သင္မႈနဲ႔ တိုက္ရိုက္သက္ဆိုင္သလား” ဆိုတာပါပဲ။ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေကာင္းျခင္း/ဆိုးျခင္းျဖစ္ဖို႔အေရး ဗီဇနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိ အေရးပါသလဲ ဆိုတာကိုလဲ ပညာရွင္မ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါၿပီ။

အေနာက္တိုင္းက မႏုႆေဗဒပညာရွင္ေတြကေတာ့ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ဒီျပႆနာကို သိပံၸနည္းက်ေလ့လာၾကပါတယ္။ အဲဒီေလ့လာခ်က္အရ ထြက္လာတဲ့ အေျဖတစ္ခုကေတာ့ “The more plausible the lie, the more quick-witted they will be in later years and the better their abiliy to think on their feet.” ဆိုပဲဗ်ား။ “ကေလးငယ္ေတြဟာ ယုတိၱရွိရွိညာတတ္ေလေလ ေနာက္ပိုင္းသူတို႔ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ ပိုမိုဉာဏ္သြက္ေလေလျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္စဥ္းစားႏိုင္တဲ့စြမ္းရွည္သတိၱ ပိုေကာင္းေလေလပါပဲ” တဲ့။ ဟုတ္၏/ မဟုတ္၏ကိုေတာ့ ကိုယ္ေမြးထားတဲ့ကေလးေတြကိုပဲ ျပန္ၾကည့္ၾကေပေတာ့။

ဒီစူးစမ္းေလ့လာမႈကို လုပ္ခဲ့ၾကတာကေတာ့ ကေနဒါႏိုင္ငံ၊ တိုရန္တိုတကၠသိုလ္၊ ကေလးငယ္ေလ့လာေရးသိပံၸဌာနက ညႊန္ၾကားေရးမွဴး Dr Kang Lee ဦးေဆာင္တဲ့ ကေနဒါပညာရွင္အဖြဲ႔ပါ။ ဒီအဖြဲ႔ကေနၿပီးေတာ့ အသက္ (၂) ႏွစ္ကေန (၁၆) ႏွစ္အထိ ကေလးငယ္ေပါင္း (၁၂၀၀) ကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ေလ့လာခ်က္အရ ကေလးငယ္ေတြဟာ အသက္ (၂)ႏွစ္အရြယ္မွာ (၂၀)ရာခိုင္ႏံႈး လိမ္တတ္ၾကပါသတဲ့။ အသက္ (၃)ႏွစ္အရြယ္ကေလးေတြကေတာ့ ရာခုိင္ႏံႈး (၅၀) ေလာက္ကို လိမ္တတ္ၾကဆိုပဲ။ အဲ---အသက္(၄) ႏွစ္ေရာက္လာရင္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ လိမ္တတ္တဲ့ ရာခုိင္ႏႈံးဟာ (၉၀) အထိရွိသြားၿပီး ရာခိုင္ႏံႈးျပည့္ေလာက္နီးပါး လိမ္တတ္တဲ့ အရြယ္ကေတာ့ အသက္ (၁၂)ႏွစ္တဲ့ဗ်ား။ ဒီအရြယ္ေရာက္လာရင္ ကေလးအားလံုးေလာက္နီးပါး ညာတတ္ၾကပါသတဲ့။

ဒါေပမဲ့ ကေလးဘ၀မွာ ဒီလိုလိမ္တတ္တာဟာ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ အဆိုးဘက္ထက္ အေကာင္းဘက္ကို ပိုမိုဦးတည္ေစတယ္လို႔ သိပံၸပညာရွင္ေတြက ဆိုပါတယ္။ ေဒါက္တာခန္းလီက “မိဘလုပ္သူေတြဟာ ကိုယ့္ကေလး လိမ္ညာၿပီးစကားေျပာတတ္တဲ့အက်င့္ရွိတဲ့ကိစၥအေပၚ မစိုးရိမ္သင့္ပါဘူး၊ ကေလးအားလံုးဟာ လိမ္တတ္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ၊ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးဖြ႔ံၿဖိဳးတဲ့ကေလးေတြဟာ ပိုၿပီး အလိမ္ေတာ္တတ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုတာ့ သူတို႔ဟာ သူတို႔ေျပာတဲ့စကားလမ္းေၾကာင္းကို ဖံုးဖိႏိုင္ၾကလို႔ပါပဲ၊ သူတို႔ႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ (အဲဒီအစြမ္းအစေၾကာင့္ပဲ) သူေဌးႀကီးေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္” လို႔မွတ္ခ်က္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

သိပံၸသုေတသနျပဳခ်က္အရ “လိမ္ညာမႈထဲမွာ သူတို႔အက်ိဳးအစီးအပြါးအတြက္ အခ်က္အလက္ကို ထိမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈ၊ သတင္းအရင္းအျမစ္ေတြကို ေပါင္းစပ္ႏိုင္မႈမ်ိဳးလို ဦးေဏွာက္ကို အလုပ္ေပးေစတဲ့ စြမ္းရည္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ပါ၀င္ေနတယ္” လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုပါ၀င္ေနမႈေၾကာင့္ ကေလးေတြရဲ႕ ဦးေဏွာက္ဟာ ပိုမိုဖြံ႕ၿဖိဳးလာၿပီး အေရးႀကီးတဲ့လုပ္ေဆာင္မႈေတြ၊ ယုတိၱရွိရွိနဲ႔ စနစ္တက်ေတြးေတာ့ႀကံဆတတ္မႈေတြပါ ျဖစ္လာရပါတယ္ ဆိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး သုေတသနပညာရွင္ေတြ ဆက္ေျပာတာက “ကေလးငယ္ဘ၀မွာ ဒီလိုလိမ္တတ္တဲ့အက်င့္ဟာ ေနာက္ပိုင္းႀကီးျပင္းလာတဲ့အခါ စာေမးပဲြခုိးေျဖတာတို႔ လူဆိုးလူလိမ္ျဖစ္တာတုိ႔နဲ႔ ဘာမွမဆုိင္ပါဘူး” တဲ့။

ကဲ--အဲဒီေတာ့ ကေလးရွိတဲ့ မိဘမ်ား ကိုယ့္ကေလး လိမ္ညာတတ္တဲ့အက်င့္ရွိေနရင္ အသာလႊတ္ထားလိုက္ၾကဗ်ာ၊ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္၊ အဲလိုလႊတ္ထားလိုက္ျပန္ရင္လည္း သံပုရာသီးလို ျဖစ္သြားမွာလည္း စိုးရေသးတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ မပူနဲ႔၊ အရိႏၵမာလံွနဲ႔သာ ထုိးလိုက္၊ တစ္ခါတည္း ခ်ိဳသြားေစရမယ္။