ရန္ကုန္ေလဆိပ္ထဲက ဓားျပမ်ား

သိၿပီးသားအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ထပ္ၿပီးေျပာျပေနရတာေတြ၊ လုပ္ျပေနရတာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္စိတ္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ေစတာ အမွန္ပါ။ ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာလို႔၊ ဒီထက္ပိုမို တိက်ေအာင္ ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ တိုက္ရုိက္ပတ္သက္လာလို႔ ေျပာျပရပါဦးမယ္။ အမ်ားသိၿပီးသားျဖစ္တဲ့၊ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားကို ကိစၥတစ္ခုခုရွိလို႔ ထြက္ၾကရတဲ့ သာမန္အရပ္သူအရပ္သား ကိုေရႊျမန္မာတို႔ႀကံဳဖူးဆံုဖူးၾကၿပီး ျဖစ္တဲ့ ကိစၥေလးတစ္ခုကို ၾကားရတဲ့အတိုင္း ရင္ဖြင့္မလို႔ပါဗ်ာ့။ မထူးဆန္းေတာ့ေပမဲ့ ထပ္တလဲလဲႀကံဳေန ၾကားေနရေတာ့ အရုပ္ဆိုးလြန္း အက်ည္းတန္လြန္းတယ္လို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ႀကံဳစဥ္က ခံစားရသလို ကိုယ့္မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတြလည္း ကိုယ့္လိုပဲႀကံဳလာလို႔ ေျပာျပတဲ့အခါ အရင္ကရွိႏွင့္ၿပီးသား ခံစားခ်က္ေတြဟာ ေရစီးကမ္းၿပိဳျဖစ္ၿပီး ေအာင့္အီးမရ အံထြက္လာရပါေတာ့တယ္။

က်မ္းမာေရးမေကာင္းလို႔ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီး ေဆးကုသမႈခံယူေနရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒီမနက္မွာပဲ အြန္လိုင္းမွာေတြ႔လို႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ေဆးရံုမွာ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးေတြနဲ႔ ေဆးစစ္ဖို႔ ထြက္လာတဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အတူစား၊ အတူသြား၊ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ အတူေနမို႔ ကိုယ္နဲ႔ သူက အမႊာပူးလိုကို တြဲမိေနတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူက အလြန္႔အလြန္အလုပ္မ်ားရတဲ့အထဲ က်မ္းမာေရးခ်ဴခ်ာသူမို႔၊ အထူးသျဖင့္ ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ခံစားေနရတာေၾကာင့္ ေဆးရံုေဆးခန္းေတြနဲ႔ ဖက္လက္တကင္းေနၿပီး အသက္ရွင္ေနရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆိုပါေတာ့။ အခုလည္း ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ေဆးရံုအစံု၊ ေဆးခန္းအကုန္သြားျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ေပမဲ့ ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာ မသက္သာတာေၾကာင့္ ဘန္ေကာက္ထြက္လာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘန္ေကာက္ထြက္မည့္မနက္၊ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ သူႀကံဳခဲ့ရတာကို သူေျပာျပတဲ့အတိုင္း ေဖါက္သည္ခ်ပါ့မယ္။ သူနဲ႔အတူ၊ သူ႔အေဒၚရယ္၊ ညီမေလးရယ္၊ တူေလးရယ္ စုစုေပါင္းေလးေယာက္ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ထဲ ႏိုင္ငံျခားယူေဆာင္သြားမည့္ ပစၥည္းေတြ ဘာေတြကို သက္ဆိုင္ရာတာ၀န္က် ၀န္ထမ္းေတြက စစ္ေဆးအခါ သူ႔အေဒၚအိပ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔လို႔ ဆိုၿပီး ရစ္ပါသတဲ့။ ရစ္တဲ့လူေတြ ဘယ္သူေတြလဲ လို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ ရဲေလးေယာက္လို႔ သူငယ္ခ်င္းကေျပာပါတယ္။ ရဲဆိုတာနဲ႔ပဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခ်ဥ္ေပါက္ေနပါၿပီ။ ရစ္ပံုကေတာ့ ေအာ့ေၾကာလံပါပဲ။ ဒီေလာက္ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီး ဘာျဖစ္လို႔ ယူသြားရတာလဲ၊ ဘယ္ကရတာလဲ စတဲ့ သူတို႔နဲ႔ ဘာမွ မပတ္သက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးၿပီး ရစ္ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္းက ေဆးစစ္သြားမလုိ႔ပါ လို႔ေျပာေပမဲ့ နားမ၀င္ပဲ ရစ္ၿမဲရစ္ေနတာနဲ႔ စိတ္ဆိုးၿပီးေတာ့ “ဒီလိုျဖစ္တာ ခင္ဗ်ားတို႔ ေသာက္သံုးမက်လို႔ ျဖစ္ရတာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အသံုးက်ရင္ က်ဳပ္တို႔ တပင္တပန္းရွာထား၊ ေဖြထားရတဲ့ ပိုက္ဆံေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံသြားၿပီး အကုန္ခံေနစရာေတာင္မလိုဘူး၊ အခုဒီေလာက္ပိုက္ဆံေတြ ယူသြားတယ္ဆိုတာလည္း ဟိုမွာအေျခအေနက နာရီနဲ႔အမွ် ပိုက္ဆံေပးၿပီး ရက္ရွည္ေနရမွာ၊ ဘယ္သူမွ က်ဳပ္တို႔ေလးေယာက္လံုးကို အလကားေဆးကုေပးမွာ မဟုတ္သလို၊ ဘယ္သူမွလည္း အိမ္ေပၚအလကားတင္ေကြ်းထားမွာ မဟုတ္ဘူး၊ အခုယူသြားတဲ့ ပိုက္ဆံေတြက တကယ္ဆို နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္၊ ဘာမွဆက္ေမးမေနနဲ႔ေတာ့” လို႔ သူငယ္ခ်င္းက ေျပာခဲ့ရပါသတဲ့။

အဲလိုလည္းေျပာလိုက္ေရာ အဲဒီရစ္ေနတဲ့ ရဲ၀တ္နဲ႔ ဒျမေလးေကာင္ထဲက တစ္ေကာင္က ဘာေျပာလည္းဆိုေတာ့ “ဒါဆိုလည္း ၿပီးတာပါပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ပုိက္ဆံေတာ့ ေပးခဲ့ၾကပါဦး”လို႔ ေျပာျပန္ေရာဗ်ား။ ဘယ္ေလာက္မ်ား စက္ဆုတ္စရာ၊ ရွက္စရာေကာင္းလဲ အရပ္ကတို႔။ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ေအးရာေအးေၾကာင္းျဖစ္ေအာင္ ေဒၚလာ (၂၀) ထုတ္ေပးလိုက္ရေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔အဖြဲ႔ရဲ႕ေရွ႕က လူကိုလည္း အဲလိုပဲ ရစ္ၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းေနလို႔ ျမန္မာေငြငါးေထာင္ထုတ္ေပးေတာ့ “ဒီပိုက္ဆံ နည္းနည္းေလးနဲ႔ ဘာလုပ္လို႔ ရမွာလဲ” လို႔ ေျပာေသးဆိုပဲ။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီမွာတာ၀န္က်တဲ့ ရဲေတြဟာ ဘာေကာင္ေတြတုန္းဗ်ား။ သူတို႔စိတ္ထဲမွာ သူတို႔ကို ဒီေနရာမွာထားတာဟာ ႏိုင္ငံျခားထြက္မည့္လူေတြကို စိတ္ဆင္းရဲ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေငြညွစ္ဖို႔ ထားတယ္လို႔မ်ား တရား၀င္ေအာင့္ေမ့ေနေလေရာ့သလားမသိဘူး။

ဒီလိုအက်င့္ပ်က္၊ ျခစားတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြဟာ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပား ထက္လံေအာက္ေလ်ာ ရွိေနတာေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ အားလံုးမေကာင္းဘူးလို႔ ၀ါးလံုးသိမ္းမေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စစ္၀တ္စစ္စားနဲ႔လူေတြ၊ ရဲ၀တ္ရဲစားနဲ႔လူေတြကေတာ့ ရာခုိင္ႏႈန္းအေတာ္မ်ားမ်ားကို ပ်က္စီးေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ သူတို႔ကို ျပည္သူေတြက ေၾကာက္ရြံ႕ၾကတယ္ လို႔ အေျခခံအယူအဆရွိေနလို႔လို႔ က်ဳပ္ကေတာ့ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒီလိုရွိေအာင္လည္း ဆရာ့ဆရာႀကီးေတြက လုပ္ခြင့္ေပးထား ေပတာကိုး။ အထက္အရာရွိအဆင့္ဆင့္ေတြဟာ ေအာက္ကလူေတြ ဒီလုိလုပ္တာ သိၾကေပမဲ့၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ခဲ့ရတာရယ္၊ ေအာက္ကလူေတြက ျပည္သူေတြဆီမွ ေတာင္းလို႔တိုက္လို႔လုလို႔ရသမွ်ေတြထဲက ႏႈတ္ပိတ္ခကန္ေတာ့တာေတြရယ္ေၾကာင့္ မသိက်ိဳးကြ်ံျပဳေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မျဖစ္မေနအေရးယူရတဲ့ အဆင့္ေရာက္လာတဲ့ ခ်စားမႈေတြ ရွိေပမဲ့ အဲဒါေတြကလည္း ဘယ္လိုမွကို ဖံုးလို႔ဖိလို႔မရေလာက္ေအာင္ လူထုနား ေပါက္ၾကားသြားရတဲ့အမႈေတြက မ်ားပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ လက္ရွိစစ္တပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေနစဥ္ကာလမွာေရာ၊ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ တိုင္းျပည္ကံမေကာင္းလို႔ စစ္တပ္လက္ထဲ အာဏာရွိေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာပါ (ဖြဟဲ့ လြဲပါေစ၊ ပယ္ပါေစဗ်ား) ဒီအက်ည္းတန္ျခစား၊ သရုပ္ပ်က္လွတဲ့ အက်င့္ဆိုးႀကီးဟာ ေပ်ာက္ဖို႔ လမ္းမရွိပါဘူး။ ဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ ဒီမိုကေရစီဆိတ္သိုးျခင္းရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

အဂၤလန္မွာ က်ဳပ္နဲ႔ အတူေနတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေရာက္စမွာ အိမ္ေနရာေလွ်ာက္ထားေရးေတြ ဘာေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားၿပီး ရံုးေတြဘာေတြ သြားရတဲ့အထိ ႀကံဳခဲ့ရတာေလးတစ္ခုကိုလည္း အထက္က အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ႏိုင္းယွဥ္ၿပီး ေျပာျပပါရေစဦး။ သူ႔ခမ်ာ အဂၤလိပ္စာလည္းမဖတ္တတ္၊ စကားလည္းမေျပာတတ္ေတာ့ တရားရံုးမွာ ေျပာဖို႔ ျမန္မာစကားျပန္ေကာင္ေလးေတြကို သက္ဆိုင္ရာက ရွာေပးထားတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလးေတြ အကူအညီနဲ႔ပဲ သူ႔ကိစၥေတြ အကုန္လံုးေလာက္နီးပါး ေအးေအးေဆးေဆးၿပီးသြားတယ္။ အခုေတာ့ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွမေပးရပဲ အစိုးရကအလကား ခ်ေပးထားတဲ့ အိပ္မွာ ဇိမ္က်ေနေလရဲ႕။ ( ဒါေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္ ရန္ကုန္က မိန္းမကိုေခၚထားတာ ေရာက္မလာေသးလို႔ အိပ္ယာထဲ ပုတီးပဲ လွိမ့္စိပ္ေနရရွာတယ္၊ ရွလြတ္----။) ေျပာခ်င္တာက သူဇိမ္က်/မက်မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ကို အကူအညီအမ်ားႀကီးေပးတဲ့ ျမန္မာေကာင္ေလးေတြကို ျမန္မာပီပီ ေက်းဇူးတင္လြန္းလို႔ဆိုၿပီး သူ႔ရွိတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို ထုတ္ေပးေတာ့ ေကာင္ေလးေတြက ဘာေျပာမွတ္လဲ။ “မေပးပါနဲ႔ အကိုရာ၊ ေပးဖို႔မလိုပါဘူး၊ က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္က ဒီလုိ အမႈသည္ေတြကို အကူအညီေပးဖို႔ သက္သက္ပါပဲ၊ ဒီအတြက္ သက္ဆိုင္ရာက ျပည့္စံုေအာင္ စီစဥ္ေပးထားၿပီးသားပါ၊ အခုအကို႔အတြက္ အကူညီေပးလိုက္ရလို႔ အဆင္ေျပသြားတယ္ဆိုရင္ပဲ က်ေနာ့္အတြက္လည္း ဒီလုပ္ငန္းမွာဆက္ၿပီး အလားအလာေကာင္းဖို႔ရွိပါတယ္၊ ဒီမွာေတာ့ ဘယ္၀န္ထမ္းမွ ေပးဖို႔မလိုပါဘူး၊ ဒီက ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ ကာစတမ္မာေတြကို ကူညီဖို႔ သက္သက္ပါပဲ” တဲ့။ ကဲၾကည့္စမ္း၊ ဘယ္ေလာက္ ကြာျခားလဲ၊ က်ဳပ္တို႔ဆီကနဲ႔။ အဲဒါ ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ပံုရိပ္ေပါ့ဗ်ာ့။

ျမန္မာလူမ်ိဳးျဖစ္တာခ်င္း တူေပမဲ့ တစ္ေယာက္က အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့တိုင္းျပည္ထဲေနရလို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေအာက္တန္းေနာက္တန္း က်ၿပီး အေတာ့္ကို က်က္သေရယုတ္တယ္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ၀ါဒက်င့္သံုးတဲ့ ႏိုင္ငံထဲေနရလို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြလဲ အလိုလိုကို အထက္တန္းက်ေနတယ္။ ဒီလိုေျပာလို႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံသားေတြမွန္သမွ် ဒီလိုခ်ည္းပဲလို႔ေတာ့ ဆိုလိုလိမ့္မည္ မထင္လိုက္နဲ႔။ မေကာင္းတဲ့လူေတြလည္း ရွိေနမွာပါပဲ။ ဘယ္လူသားစစ္စစ္ကမွ စင္းလံုးေခ်ာ အမွားကင္းၾကမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သိပ္နည္းတယ္။ သိပ္နည္းဆို က်ဳပ္ေနတဲ့ႏွစ္အတြင္းေတာ့ မရွိသေလာက္ကို နည္းတာပါ။ က်ဳပ္ အဂၤလန္မွာေနတာ သံုးႏွစ္ထဲေရာက္ၿပီ။ အဲလိုကိစၥမ်ိဳး တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးသလို၊ ၾကားလည္း မၾကားဖူးဘူး။ ဒီေလာက္မီဒီယာထြန္းကားတဲ့ တုိင္းျပည္မွာ အဲလိုဟာမ်ိဳးတစ္ခါေလာက္ေတြ႔လိုက္လို႔ကေတာ့ သတင္းစာေတြ၊ တီဗီြေတြက ေျပာလို႔ေရးလို႔ကို ဆံုးမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒီမွာက မီဒီယာကို အေၾကာက္ရဆံုးပဲ။ မီဒီယာကလြတ္လပ္တဲ့အတြက္ ဘယ္ျခစားမႈမ်ိဳးကိုမဆို မညွာမတာ ေဖၚျပၾကတယ္။ ဒီကရဲေတြလည္း မေကာင္းအေျပာခံရတာေတြ ရွိေတာ့ရွိတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျခစားတဲ့ကိစၥေတြေၾကာင့္အေျပာခံရတာမ်ိဳး တစ္ခါမွ မၾကားဖူးဘူး။ သူတို႔အေျပာခံရတာက လမ္းေပၚ တ၀ီ၀ီနဲ႔ အေရးေပၚမီးဖြင့္ၿပီး အတင္းေမာင္းေနလို႔ ကားသမားအခ်င္းခ်င္း အျမင္ကပ္တာပဲ ရွိတာ။ အဲဒါလည္း သူတို႔ကိစၥနဲ႔ သူတို႔ အလုပ္ရွိလို႔ ေျပးလႊြားေနရတာမို႔ လူထုအမ်ားစုကေတာ့ ဘယ္သူမွ မေကာင္းမျမင္ၾကပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ျမန္မာျပည္က ရဲေတြကေတာ့ဗ်ာ-----------------------သယ္----ေျပာလိုက္ရ။