ကိုယ္ေရးတဲ့စာ ကိုယ့္ကဗ်ာကို
တစ္ေယာက္ေယာက္က ခ်ီးမြမ္းလိုက္တိုင္း
တစ္ေခါက္ေခါက္ေတာ့ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္က ကဲ့ရဲ႕တိုင္းလဲ
တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ျပန္ဖတ္ျဖစ္ၿမဲ။
ခ်ီးမြမ္းကဲ့ရဲ႕ မရွိတဲ့အခါ
ကိုယ့္ကဗ်ာတို၊ ကိုယ့္စာကိုယ္ပဲ
ထပ္ထပ္ျပန္ၾကည့္၊ ျပန္ဖတ္မိတယ္။
ရင္မွာနစ္ဆူ၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို
ျပစ္ယူမရွိ၊ ခ်စ္ႏိုင္ဘိသို႔
လက္ထပ္ၿပီးစ၊ ဇနီးလွကို
ၾကည့္လို႔မ၀၊ ခ်စ္မ၀သို႔
ကိုယ္ေရးတဲ့စာ၊ ကိုယ့္ကဗ်ာလဲ
ဖတ္လို႔မ၀၊ ၾကည့္မ၀ဘူး
တစ္ေန႔တစ္ေန႔၊ ေရးဖို႔ေတြးရင္း
အခ်ိန္ကုန္ခုိက္၊ မသိလိုက္ဘူး
ေရးၿပီးေတာ့လဲ၊ ျပန္ဖတ္ၿမဲမို႔
ကုန္ခဲအခ်ိန္၊ မေလာက္ေပဘူး
ဖတ္ရင္းေတြ႔မိ၊ အမွားရွိက
ျပန္တည့္ေအာင္ျပင္၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့
ေငြ၀င္လမ္းေပါက္၊ မရွိေပ်ာက္လဲ
စိတ္ေႏွာက္မယွက္၊ စိတ္မပ်က္ဘူး
ခ်စ္တဲ့သူမ်ား၊ စြန္႔ခြါသြားလဲ
စိတ္အားပ်က္ပ်က္၊ မခ်ိခဲ့ဘူး
စာနဲ႔ပဲေန၊ စာနဲ႔ေသမယ္
ငါေလ စာဂ်ပိုးေလးမို႔။
တစ္ေယာက္ေယာက္က ခ်ီးမြမ္းလိုက္တိုင္း
တစ္ေခါက္ေခါက္ေတာ့ ျပန္ဖတ္ျဖစ္တယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္က ကဲ့ရဲ႕တိုင္းလဲ
တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ျပန္ဖတ္ျဖစ္ၿမဲ။
ခ်ီးမြမ္းကဲ့ရဲ႕ မရွိတဲ့အခါ
ကိုယ့္ကဗ်ာတို၊ ကိုယ့္စာကိုယ္ပဲ
ထပ္ထပ္ျပန္ၾကည့္၊ ျပန္ဖတ္မိတယ္။
ရင္မွာနစ္ဆူ၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို
ျပစ္ယူမရွိ၊ ခ်စ္ႏိုင္ဘိသို႔
လက္ထပ္ၿပီးစ၊ ဇနီးလွကို
ၾကည့္လို႔မ၀၊ ခ်စ္မ၀သို႔
ကိုယ္ေရးတဲ့စာ၊ ကိုယ့္ကဗ်ာလဲ
ဖတ္လို႔မ၀၊ ၾကည့္မ၀ဘူး
တစ္ေန႔တစ္ေန႔၊ ေရးဖို႔ေတြးရင္း
အခ်ိန္ကုန္ခုိက္၊ မသိလိုက္ဘူး
ေရးၿပီးေတာ့လဲ၊ ျပန္ဖတ္ၿမဲမို႔
ကုန္ခဲအခ်ိန္၊ မေလာက္ေပဘူး
ဖတ္ရင္းေတြ႔မိ၊ အမွားရွိက
ျပန္တည့္ေအာင္ျပင္၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့
ေငြ၀င္လမ္းေပါက္၊ မရွိေပ်ာက္လဲ
စိတ္ေႏွာက္မယွက္၊ စိတ္မပ်က္ဘူး
ခ်စ္တဲ့သူမ်ား၊ စြန္႔ခြါသြားလဲ
စိတ္အားပ်က္ပ်က္၊ မခ်ိခဲ့ဘူး
စာနဲ႔ပဲေန၊ စာနဲ႔ေသမယ္
ငါေလ စာဂ်ပိုးေလးမို႔။
No comments:
Post a Comment
The comment given by you is my teacher and treasure.