လြမ္းရေအာင္ သူဖန္၊
တစ္ယူသန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔၊
အခက္ေပြေအာင္ အမႈဆင္ေတာ့၊
အခုရင္မွာ နာက်င္၊
သခင္ သိေလဘူ႔။
အမုန္းမာန္ေတြဆင္၊
ၿပံဳးဟန္ကို တမင္ေရွာင္ေတာ့၊
ပူေလာင္တဲ့ အသဲမွာ၊
ငရဲျပာ ဖံုးသလို၊
တႏံုးႏံုး တေခြေခြနဲ႔၊
တေပေပ အေနခက္ပါေပါ့။
သုဘဒၵါ အမုန္းမာန္မ်ိဳးေတြနဲ႔၊
ၿငိွဳးရန္သူ ထင္ေလေရာ့သလား၊
ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ အနည္းငယ္ေၾကာင့္၊
အသက္ကို ရန္ရွာရတဲ့ အထိ၊
ရက္စက္မယ္ သူႀကံ။
တစ္ယူသန္ မုန္းမာန္တင္းပါလို႔၊
အရွင့္ကို ရန္သူမွတ္ေလေပါ့၊
ေသာႏုတၱရ္ မေစပါနဲ႔၊
ေမ့အတြက္ဆို ကိုယ္တိုင္ခ်ိဳးပါလို႔၊
စြယ္ႏွစ္ဆူ ႏႈတ္ယူေပးလိုက္မယ္၊
အသက္ေသေစေတာ့။
အခက္ေတြ ေျပေလ်ာ့ေစဖို႔၊
သခင္သာ ၿငိွဳးမာန္ ခ်ေလမွ၊
ေ၀ဒနာေျဖရာ ရလိမ့္မယ္၊
သခင္ရယ္----၊
မာန္စြယ္အစိမ္း၊
ထိမ္းခ်ဳပ္ကာ၊ သိမ္းရုတ္ပါေတာ့။
No comments:
Post a Comment
The comment given by you is my teacher and treasure.